يَابنَ رَسولِ اللهِ، عَبدُكَ وَابنُ عَبدِكَ وَابنُ أمَتِكَ، المُقِرُّ بِالرِّقِّ، وَالتّارِكُ لِلخِلافِ عَلَيكُم، وَالمُوالي لِوَلِيِّكُم وَالمُعادي لِعَدُوِّكُم، قَصَدَ حَرَمَكَ، وَاستَجارَ بِمَشهَدِكَ، وتَقَرَّبَ إلَيكَ بِقَصدِكَ.
۰.سلام بر تو، اى ابا عبد اللّه! سلام بر تو، اى فرزند پیامبر خدا! بنده تو، فرزند بنده و کنیز تو، اقرار کننده به بندگى و وا گذارنده مخالفت با شما، دوستدارِ دوستدار شما و دشمنِ دشمن شما، حَرَمت را قصد کرده و به مرقدت پناهنده گشته است و با آهنگ تو نمودن، نزدیکى به تو را می‌جوید.
۰.أأدخُلُ يا رَسولَ اللهِ؟ أأدخُلُ يا نَبِىَّ اللهِ؟ أأدخُلُ يا أميرَ المُؤمِنينَ؟ أأدخُلُ يا سَيِّدَ الوَصِيّينَ؟ أأدخُلُ يا فاطِمَةُ سَيِّدَةَ نِساءِ العالَمينَ؟ أأدخُلُ يا مَولايَ يا أبا عَبدِ اللهِ؟ أأدخُلُ يا مَولايَ يَابنَ رَسولِ اللهِ؟
۰.آیا وارد شوم، اى فرستاده خدا؟ آیا وارد شوم، اى پیامبر خدا؟ آیا وارد شوم، اى امیر مؤمنان؟ آیا وارد شوم، اى سَرور وصیّان؟ آیا وارد شوم، اى فاطمه، سَرور زنان جهانیان؟ آیا وارد شوم، اى مولاى من، اى اباعبداللّه؟ آیا وارد شوم، اى مولاى من، اى فرزند پیامبر خدا؟
پس اگر دلت نرم شد و اشکت سرازیر گردید، نشانه اذْن یافتن [براى ورود] است. پس داخل شو و بگو:
۰.الحَمدُ للهِ الواحِدِ الأَحَدِ، الفَردِ الصَّمَدِ، الَّذي هَداني لِوَلايَتِكَ، وخَصَّني بِزِيارَتِكَ، وسَهَّلَ لي قَصدَكَ.
۰.ستایش، ویژه خداى یکتاى یگانه تنهاى بی‌نیاز است؛ کسی که مرا به ولایت تو، ره نمود و مرا به زیارتت، مخصوص کرد و قصد تو کردن را بر من، آسان نمود.
