خانه‌هاى پیامبر صلّی الله علیه و آله شمرده می‌شود و وارد شدن به آن، بدون اجازه، شایسته نیست. از این رو، ادب، ایجاب می‌کند که پیش از ورود به آن، از خدا و پیامبر صلّی الله علیه و آله و اهل بیت علیهم السلام، اذن دخول گرفته شود.۱
از امام صادق علیه السلام روایت شده است که فرمود:
اگر دلت خاشع (تسلیم) و اشکت سرازیر شد، نشانه صادر شدن اذن است. پس داخل شو.۲
داشتن حالت خشوع و تضرّع هنگام ورود به کربلاى حسین علیه السلام، نشانه پذیرش امام علیه السلام و اذن اوست. اگر چنین حالى به زائر دست داد، خوشا به حالش! در غیر این صورت، شایسته است که قدری به حال اضطرار، توقّف کند تا شاید مشمول عنایت‌های امام علیه السلام گردد.
۷. پیش گذاشتن پاىِ راست
مقدّم داشتن پاى راست، ادب ورود به مکان‌های مقدّس است و در خصوص ورود به حرم سیّد الشهدا علیه السلام، در روایت صفوان از امام صادق علیه السلام، به این ادب، تصریح گردیده است.۳
۸. خواندن زیارت‌های مأثور
زائر می‌تواند به هر گونه‌ای که مایل است و ادب اقتضا می‌کند، با امام علیه السلام سخن بگوید؛ امّا بى تردید، بهره‌گیری از زیارت نامه‌های مأثور (رسیده از اهل بیت علیهم السلام)، ثواب بیشترى دارد؛ زیرا افزون بر تعبّد، این زیارت نامه‌ها، حامل پیام‌ها و رهنمودهاى بسیار مهم و ارزنده هستند که با این میزان از استوارى و دقّت و ارزش، در غیر آن‌ها یافت نمى‌شود.۴
1.ر.ک: ص ۱۸ وص۳۶۷ (اذن دخول).
2.ر.ک: ص ۱۹۰ (زیارت اوّل).
3.ر.ک: دانشنامۀ امام حسین علیه السلام: ج ۱۱ ص ۱۶۷ ح ۳۲۰۰.
4.گفتنى است که زیارت‌های جامع امامان علیهم السلام در فصل ششم این کتاب (ص ۳۶۷) و زیارت‌های مطلق سیّد الشهدا علیه السلام و یارانش در باب سوم (ص ۱۸۹) و زیارت‌های مخصوص ایشان در باب چهارم از فصل سوم (ص ۲۲۴) آمده است. جامع‌ترین زیارت نامه‌ها براى اهل بیت علیهم السلام نیز زیارت «جامعۀ کبیره» (ص ۳۶۹) است.
