۰.وأَسأَلُكَ الأَمانَ (يَوْمَ لا تَمْلِكُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَيْئاً وَالأَمْرُ يَوْمَئِذٍ لِلهِ)^۱، وأَسأَلُكَ الأَمانَ (يَوْمَ يَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أخِيهِ وَاُمِّهِ وَأَبِيهِ وَصاحِبَتِهِ وَبَنِيهِ لِكُلِّ امْرِئٍ مِنْهُم يَوْمَئِذٍ شَأْنٌ يُغْنِيهِ)^۲، وأَسأَلُكَ الأَمانَ (يَوْمَ يَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِى‏مِنْ عَذابِ يَوْمِئِذٍ بِبَنِيهِ وَصاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ وَفَصِيلَتِهِ الَّتي تُؤْوِيهِ وَمَن فِى الأَرْضِ جَميعاً ثُمَّ يُنْجِيهِ كَلّا إنَّها لَظى نَزّاعَةً لِلشَّوىٰ)^۳.

۰.و از تو امان مى‌خواهم (در روزى که ستمکاران را پوزشخواهىشان سودى ندارد و نفرین و بدفرجامى از آنِ آنان است) و از تو امان مى‌خواهم (در روزى که هیچ کس براى کسى نمى‌تواند کارى بکند و همه کارها به دست خداست) و از تو امان مى‌خواهم (در روزى که مرد از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش مىگُریزد و هر کس را کارى است که وى را به خود، مشغول مى‌کند) و از تو امان مى‌خواهم (در روزى که هر مجرمى دوست مىدارد که در برابر عذاب آن روز، فرزندان و همسر و برادر و خانوادهاش را که به او پناه مىدهند و هر کس را که در روى زمین است، فدا کند تا نجات یابد. هرگز [نجات نمىیابد]! آن، آتشى شعلهور است که برکننده پوست سر و اندام است).

۰.مَولايَ يا مَولايَ، أنتَ المَولىٰ وأَنَا العَبدُ، وهَل يَرحَمُ العَبدَ إلَّا المَولىٰ؟

۰.مولاى من! اى مولاى من! تو مولایى و من بنده‌ام و آیا بر بنده، جز مولا رحم مى‌کند؟

كَريمَ الصَّفحِ، يا عَظيمَ الرَّجاءِ، يا سَيِّدي، صَلِّ عَلىٰ مُحَمَّدٍ وآلِ محمّد، وَافعَل بي ما أنتَ أهلُهُ يا كَريمُ.

۰.اى کسى که زیبایی را آشکار کرد و زشتی را پوشاند! اى کسى که به جرم، مجازات نمی‌کند و پرده آبرو و درون را نمیدرد! اى بزرگبخشش! اى نیکوبخشنده! اى گستردهآمرزش! اى هر دو دست باز به رحمت! اى همراه هر گفتگوى پنهانى! اى نهایت [و پناه] هر شکایت، اى گرامىدرگذشت! اى امیدِ بزرگ! اى سَرور من! بر محمّد و خاندان محمّد درود فرست و با من آن کن که سزاوار توست، اى کریم!

مناجات امیر مؤمنان علیه السلام^۱

۰.اللّٰهُمَّ إنّي أَسأَلُكَ الأَمانَ (يَومَ لا يَنفَعُ مالٌ ولا بَنونَ إلَّا مَنْ أتَى اللهَ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ)^۲، وأَسأَلُكَ الأَمانَ (يَوْمَ يَعَضُّ الظّالِمُ عَلىٰ يَدَيْهِ يَقُولُ: يالَيتَنِى اتَّخَذتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلاً)^۳، وأَسأَلُكَ الأَمانَ (يَوْمَ يُعْرَفُ الْمُجرِمُونَ بِسِيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصِى وَالأَقْدامِ)^۴، وأَسأَلُكَ الأَمانَ يَومَ (لا يَجْزِى والِدٌ عَنْ وَلَدِهِ ولا مَوْلُودٌ هُوَ جازٍ عَنْ والِدِهِ شَيْئاً إنَّ وَعْدَ اللهِ حَقٌّ)^۵، وأَسأَلُكَ الأَمانَ (يَوْمَ لا يَنْفَعُ الظّالِمِينَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدّارِ)^۶،

۰.خدایا! از تو درخواست امان دارم (در روزى که دارایی و فرزند، سودى ندارند و تنها آن که با دلى سالم به سوى خدا آید، سود مىبَرد). از تو امان مى‌خواهم (در روزى که ستمکار، دست خود را مىگَزَد و مى‌گوید: اى کاش راه پیامبر را در پیش مىگرفتم!) از تو امان مى‌خواهم (در روزى که گناهکاران به چهره‌هایشان شناخته مى‌شوند و از پیشانىها و پاهایشان به بند کشیده مى‌شوند) و از تو امان مى‌خواهم (در روزى که نه پدر به جاى فرزند، مجازات مى‌شود و نه فرزندى از [بار] مجازات پدرش چیزى به دوش مىکشد. به درستى که وعده خدا حق است)