البتّه در شمارى از موارد ، ره‏نمودهايى در باره پيشگيرى و يا درمان برخى از بيمارى‏ها از ايشان گزارش شده كه در فصل ششم ارائه مى‏شوند .

۷ . از دنيا رفتن مسلمانان

سيره پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله در موضوع «مرگ مسلمانان» اين بوده كه دستور مى‏داد هنگام احتضار، آنها را رو به قبله كنند و كلمه توحيد را به آنها تلقين مى‏نمود ، و اگر مى‏ديد محتضر به دليل گناهان نمى‏تواند اين كلمه را بگويد ، چاره‏انديشى مى‏نمود .

پس از مرگ نيز سنّت پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله اين بود كه در كوتاه‏ترين زمان ، مقدّمات دفن ميّت فراهم گردد و پس از غسل دادن و كفن كردن و نماز خواندن بر او ، تشييع انجام گيرد و به خاك سپرده شود .

در فصل هفتم ، جزئيات سيره پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله در باره موارد ياد شده، و نيز زيارت قبور، گزارش شده است .

بخش ششم : ويژگى‏هاى پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله در امور عبادى

در اين بخش ، مهم‏ترين ويژگى‏هاى پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله در امور عبادى از جمله مقدّمات عبادات مانند : وضو ، غسل و تيمّم ، انواع عبادات مانند : نماز ، روزه ، حج ، دعا ، ذكر و قرائت قرآن ، و همچنين مسائل مربوط به مكان عبادت يعنى مسجد ، در يازده فصل ، گزارش مى‏شوند :

۱ . طهارت

در فصل اوّل اين بخش ، خصوصيات وضو ، غسل و تيمّم پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله كه مقدّمه شمارى از عبادات اند، توضيح داده شده است .

۲ . نماز

در فصل دوم از اين بخش ، مباحثى چون شدّت علاقه پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله به نماز ، تأكيد بر اين فريضه در آخرين لحظات زندگى ، اهمّيت دادن به نماز اوّل وقت ، و اهمّيت

آن جا كه مجلس به مرز گناه نزديك نمى‏شد، با اهل مجلس هماهنگ بود .

پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله مايل نبود هنگامى كه وارد مجلس مى‏شود ، ديگران به احترام او از جا برخيزند.^۱ در امورى كه خوش نداشت، تغافل مى‏كرد . هنگام عطسه كردن، صداى خود را فرو مى‏آورد و اگر ديگران عطسه مى‏كردند، آنان را دعا مى‏كرد . هنگامى كه مشغول سخن گفتن بود ، پلك‏هاى چشم را زياد به سوى آسمان بلند مى‏كرد ، و موقع بلند شدن، از خداوند طلب بخشش مى‏نمود .

پاى خود را جلوى كسى دراز نمى‏كرد ، سخن كسى را قطع نمى‏نمود و اجازه نمى‏داد كسى او را ستايش كند . در گفتگو با كسى، ستيزه‏جويى نمى‏نمود و در پاسخ ستيزه‏جويى ديگران ، سكوت مى‏كرد .

پايان‏بخش فصل پنجم ، احاديثى است كه ويژگى‏هاى گوناگون پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله را گزارش كرده‏اند .

۶ . ره‏نمودهاى پزشكى

در ره‏نمودهاى پزشكى پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله، چهار نكته فوق العاده حائز اهمّيت است : اوّل. انواع بيمارى‏ها بجز مرگ ، قابل درمان اند ، دوم . داروى همه بيمارى‏ها در نظام آفرينش وجود دارد ، سوم . مراجعه به پزشك براى درمان، ضرورى است ، و چهارم . شفا به دست خداست .

بر اين اساس ، تحقيق براى يافتن داروى طبيعى انواع بيمارى‏ها، يك ضرورت علمى است و منافاتى با اعتقادات دينى ندارد . همچنين مراجعه به پزشك براى درمان ، سنّت الهى است . از اين رو ، پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله با اين كه مى‏توانست به اذن الهى بيماران را شفا دهد ـ چنان كه در برخى موارد اين گونه اقدام نمود ـ ، ولى سيره ايشان ، ارجاع بيماران به پزشك بود ، و در عين حال توصيه مى‏فرمود از داروهايى كه مصرف آنها شرعا جايز نيست، استفاده نكنند .