است مطابق با فضاى جديد بازتعريف و روزآمد شود .
روزآمد كردن سيره تنها با استفاده از ملاكها و معيارها امكانپذير است و با تكيه بر ظاهر متون و رفتار ، پديد نمىآيد .
نمونه روزآمدسازى را مىتوان در اصل «اتقان و استحكام» در كار برشمرد كه اگر چه در رفتار پيامبر صلى اللّه عليه و آله در مورد ساختن قبر صادر شده است ، ولى نمونهها و مصاديق فراوان آن در دوره معاصر در صنعت ، تكنولوژى ، آموزش ، پژوهش ، مديريت و... نمود مىيابد .
نمونه ديگر ، در حكومتدارى پيامبر صلى اللّه عليه و آله بروز مىيابد . ايشان در دوره حكمرانى بر مدينه ، در جامعهاى كوچك و ساده با ويژگىهاى ابتدايى جامعه مدنى و با وظايف اندك حكومت نسبت به مردمان مواجه بود كه رابطه خصوصى هر فرد را با پيامبر صلى اللّه عليه و آله به سادگى ممكن مىساخت . مردمان مدينه به سادگى به پيامبر صلى اللّه عليه و آله دسترس مستقيم داشتند و مشكلات شخصى و عمومى خويش را با ايشان در ميان مىنهادند ؛ امّا حكومت و حكومتدارى در دوره معاصر ، تفاوتهاى اساسى با دوره ايشان دارد .
امروزه حكومت ، وظايفى بسيار فراتر از آن دوران نسبت به مردمان دارد و با پيچيدگىهاى جامعه در نظام جهانى رو به روست . در اين فضا آيا مىتوان تصوّر كرد كه رهبر ، رئيس جمهور ، وزرا و حتّى مراجع تقليد ، هميشه و در همه جا ، در دسترس همه مردمان باشند و پرسشهاى آنان را پاسخ گويند و مشكلات شخصى آنان را برطرف نمايند ؟
اين تصوّر در جامعه پيچيده و گسترده امروزين ، صحيح نيست ، اگرچه روح حاكم بر رفتار پيامبر صلى اللّه عليه و آله مىبايد مورد توجّه قرار گيرد ؛ يعنى امكان ارتباط ساده و آسان با حاكم و نظام حكومتى مىبايد به گونهاى تعريف شود كه افراد جامعه به سادگى نظرات خود را به مسئولان حكومت منتقل كنند .
