۴۶۳.امام حسين عليه السلام ـ در بيان حديثى از امام على عليه السلام در پاسخ پرسش‏هاى يكى از رؤساى يهوديان ـ : مرد يهودى به ايشان گفت : ادّعا مى‏كنند كه عيسى عليه السلام زاهد بوده است .
على عليه السلام به او فرمود : «او (عيسى عليه السلام) چنين بوده است ؛ ولى محمّد ، زاهدترينِ پيامبران بوده است . او افزون بر كنيزانى كه با آنها هم‏بستر مى‏شد ، سيزده همسر داشت ؛ امّا هرگز سفره‏اى پر از غذا برايش گسترده نشد و هيچ گاه نان گندم نخورد و از نان جو نيز سه شبِ پى در پى سير نخورد . پيامبر خدا صلى اللّه‏ عليه و آله در گذشت، در حالى كه زرهش در برابر چهار درهم در گروى مردى يهودى بود ، با آن كه سرزمين‏ها و شهرها به تصرّفش و غنيمت‏هاى بندگان به اختيارش در آمده بودند. طلا و نقره‏اى بر جاى ننهاد و گاه در يك روز، سيصد هزار و چهارصد هزار [درهم ]قسمت مى‏كرد و شب كه گدا به نزدش مى‏آمد ، مى‏گفت : "سوگند به آن كه محمّد را به حق برانگيخت ، در خاندان محمّد، يك من جو يا گندم و يا يك درهم و دينار نمانده است"» .

۴۶۴.صحيح البخارى ـ به نقل از عقبة بن حارث ـ : نماز عصر را با پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله خواندم . هنگامى كه سلام داد ، سريع برخاست و بر يكى از همسرانش وارد شد و سپس بيرون آمد و چون تعجّب حاضران را از سرعتش در چهره‏هايشان ديد ، فرمود : «در نماز، يادم آمد كه مقدارى طلاى غير مسكوك نزدم هست . خوش نداشتم كه تا پايان روز و در طول شب، پيشم باشد . از اين رو به قسمت كردنش فرمان دادم» .

ر . ك : ص ۴۲۷ (فروتنى در نپذيرفتن پادشاهى) .

۴۶۳.الإمام الحسين عليه السلام ـ في حَديثٍ عَنِ الإِمامِ عَلِيٍّ عليه السلام في جَوابِ أسئِلَةِ يَهودِيِّ مِن رُؤَساءِ اليَهودِ ـ : قالَ لَهُ اليَهودِيُّ : فَإِنَّ عيسى عليه السلام يَزعُمونَ أنَّهُ كانَ زاهِدا ؟
قالَ لَهُ عَلِيٌّ عليه السلام : لَقَد كانَ كَذلِكَ ، ومُحَمَّدٌ صلى اللّه عليه و آله أزهَدُ الأَنبِياءِ عليهم السلام ، كانَ لَهُ ثَلاثَ عَشرَةَ^۱ زَوجَةً سِوى مَن يُطيفُ بِهِ مِنَ الإماءِ ، ما رُفِعَت لَهُ مائِدَةٌ قَطُّ وعَلَيها طَعامٌ ، ولا أكَلَ خُبزَ بُرٍّ قَطُّ ، ولا شَبِعَ مِن خُبزِ شَعيرٍ ثَلاثَ لَيالٍ مُتَوالِياتٍ قَطُّ .
تُوُفِّيَّ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ودِرعُهُ مَرهونَةٌ عِندَ يَهودِيٍّ بِأَربَعَةِ دَراهِمَ ، ما تَرَكَ صَفراءَ ولا بَيضاءَ مَعَ ما وُطِّئَ لَهُ مِنَ البِلادِ ، ومُكِّنَ لَهُ مِن غَنائِمِ العِبادِ ، ولَقَد كانَ يَقسِمُ فِي اليَومِ الواحِدِ ثلاثَمِئَةِ ألفٍ وأَربَعَمِئَةِ ألفٍ ، ويَأتيهِ السّائِلُ بِالعَشِيِّ ، فَيَقولُ : وَالَّذي بَعَثَ مُحَمَّدا بِالحَقِّ ! ما أمسى في آلِ مُحَمَّدٍ صاعٌ مِن شَعيرٍ ، ولا صاعٌ مِن بُرٍّ ، ولا دِرهَمٌ ولا دينارٌ .^۲

۴۶۴.صحيح البخاري عن عقبة بن الحرث : صَلَّيتُ مَعَ النَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله العَصرَ ، فَلَمّا سَلَّمَ قامَ سَريعا ، دَخَلَ عَلى بَعضِ نِسائِهِ ، ثُمَّ خَرَجَ ، ورَأى ما في وُجوهِ القَومِ مِن تَعَجُّبِهِم لِسُرعَتِهِ .
فَقالَ : ذَكَرتُ وأَنا فِي الصَّلاةِ تِبرا^۳ عِندَنا ، فَكَرِهتُ أن يُمسِيَ أو يَبيتَ عِندَنا ، فَأَمَرتُ بِقِسمَتِهِ .^۴

راجع : ص ۴۲۶ (تواضعه في عدم قبول الملك) .