۴۳۸.مجمع البيان : پيامبر خدا صلى اللّه‏ عليه و آله به آنچه از دنيا زيبا جلوه مى‏كرد ، نگاه نمى‏كرد .

۴۳۹.سنن ابن ماجة ـ به نقل از سفينه ابو عبد الرحمان ـ : مردى، على بن ابى طالب عليه السلام را مهمان كرد و غذايى برايش آماده ساخت . فاطمه عليها السلام گفت : كاش پيامبر را نيز دعوت مى‏كرديم تا با ما غذا بخورد ! پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله را دعوت كردند و ايشان آمد. دستش را بر چارچوب در كه نهاد ، پارچه نازك نقش و نگاردارى را ديد و باز گشت . فاطمه عليها السلام به على عليه السلام گفت : خود را به او برسان و بپرس : چه چيزى شما را باز گرداند ، اى پيامبر خدا ؟ پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله فرمود : «بر من روا نيست كه به درون خانه‏اى نقش و نگاردار بروم» .

۴۴۰.المناقب ، ابن شهرآشوب ـ به نقل از ابو هُرَيره و ثوبان ـ : پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله مسافرت خود را با ديدن فاطمه عليها السلام آغاز مى‏كرد و با ديدن او به پايان مى‏برد . يك بار ، فاطمه عليها السلام براى آمدن پدر و همسرش ، پرده‏اى از كساى خيبرى آويخت . چون پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله آن را ديد ، از آن روى برتافت و خشم در چهره او پديدار شد تا اين كه كنار منبر نشست . فاطمه عليها السلام گردنبند و دو گوشواره و دستبندهاى خود و آن پرده را كَنْد و آنها را نزد پدرش فرستاد و گفت : اينها را در راه خدا مصرف كن .
چون پيك به نزد پيامبر خدا صلى اللّه‏ عليه و آله آمد ، ايشان سه بار فرمود : «پدرش فداى او باد ! خاندان محمّد ، كجا و دنيا كجا ! آنها براى آخرت آفريده شده‏اند و دنيا براى ديگران آفريده شده است» .

۴۳۸.مجمع البيان : كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله لا يَنظُرُ إلى ما يُستَحسَنُ مِنَ الدُّنيا .^۱

۴۳۹.سنن ابن ماجة عن سفينة أبي عبدالرّحمن : إنَّ رَجُلاً أضافَ عَلِيَّ بنَ أبي طالِبٍ ، فَصَنَعَ لَهُ طَعاما ، فَقالَت فاطِمَةُ عليها السلام : لَو دَعَونَا النَّبِيَّ صلى اللّه عليه و آله فَأَكَلَ مَعَنا . فَدَعَوهُ فَجاءَ ، فَوَضَعَ يَدَهُ عَلى عِضادَتَيِ البابِ ، فَرَأى قِراما ^۲في ناحِيَةِ البَيتِ ، فَرَجَعَ ، فَقالَت فاطِمَةُ عليها السلام لِعَليٍّ عليه السلام : اِلحَق فَقُل لَهُ : ما رَجَعَكَ يا رَسولَ اللّهِ ؟ قالَ : إنَّهُ لَيسَ لي أن أدخُلَ بَيتا مُزَوَّقا .^۳

۴۴۰.المناقب لابن شهر آشوب عن أبي هريرة وثَوبان : كانَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله يَبدَأُ في سَفَرِهِ بِفاطِمَةَ ويَختِمُ بِها ، فَجَعَلَت وَقتا سِترا مِن كِساءٍ خَيبَرِيَّةٍ لِقُدومِ أبيها وزَوجِها ، فَلَمّا رَآهُ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله تَجاوَزَ عَنها ، وقَد عُرِفَ الغَضَبُ في وَجهِهِ حَتّى جَلَسَ عِندَ المِنبَرِ ، فَنَزَعَت قِلادَتَها وقُرطَيها ومُسكَتَيها ، ونَزَعَتِ السِّترَ ، فَبَعَثَت بِهِ إلى أبيها وقالَت : اِجعَل هذا في سَبيلِ اللّهِ .
فَلَمّا أتاهُ قالَ صلى اللّه عليه و آله : قَد فَعَلَت ، فِداها أبوها ـ ثَلاثَ مَرّاتٍ ـ ما لاِلِ مُحَمَّدٍ ولِلدُّنيا ؟ ! فَإِنَّهُم خُلِقوا لِلآخِرَةِ ، وخُلِقَتِ الدُّنيا لِغَيرِهِم .^۴