فصل نهم: زهد پيامبر صلی الله علیه و آله
۹ / ۱
سيره پيامبر صلى اللّه عليه و آله در زهدورزى
قرآن
«هرگز چشمان خود را به نعمتهايى كه به گروههايى از آنها (كافران) دادهايم ، مدوز ، و بر داشتن آنها [و نداشتن خود] غمگين مباش ، و بال [عطوفت] خود را براى مؤمنان ، فرود آر » .
«و هرگز چشمان خود را به نعمتهايى كه به گروههايى از آنان دادهايم ، مدوز . اينها شكوفههاى زندگى دنياست تا آنان را در آنها بيازماييم و روزىِ پروردگارت، بهتر و ماندگارتر است» .
حديث
۴۲۷.امام على عليه السلام ـ در يادكرد از پيامبر صلى اللّه عليه و آله ـ : دنيا را كوچك و حقير شمُرد و آن را به چيزى نگرفت و خوارش كرد و دانست كه خداوند، آن را از سر خيرگُزينى، از او بر كنار داشته و از سر كوچكشمارى، براى غير او گسترانده است . پس با دل از دنيا روى گرداند و ياد آن را از جان خود پاك كرد و دوست مىداشت كه زيور دنيا را از ديدگانش پنهان بدارند تا از آن، جامهاى بر نگيرد و به ماندن در آن، دل نبندد . عذرى در رساندن پيام پروردگارش باقى ننهاد و از سر خيرخواهى براى امّت، به هشدار دادن پرداخت و فراخوانى به سوى بهشت را بشارت داد و با ترساندن از دوزخ ، از آن بر حذر داشت .
