۳۹۹.صحيح مسلم ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه‏ ـ : پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله از جنگ حنين باز گشت و در جعرانه^۱ نقره‏هاى غنيمتى را كه در لباس بلال ريخته شده بود ، مشت مشت به مردم مى‏داد . مردى نزد ايشان آمد و گفت : اى محمّد! عدالت بورز [و غنائم را عادلانه قسمت كن] .
پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله فرمود : «واى بر تو! اگر من عدالت نمى‏ورزم، پس چه كسى عدالت مى‏ورزد ؟! اگر من هم عدالت نورزم ، ناكام و زيانكار گشته‏اى [كه پيرو كسى شده‏اى كه عادل نيست]» .
عمر بن خطّاب گفت : اى پيامبر خدا ! مرا وا گذار تا اين منافق را بكشم .
پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله فرمود : «پناه بر خدا از اين كه مردم بگويند من يارانم را مى‏كشم ! اين مرد و يارانش ، قرآن را مى‏خوانند؛ ولى از حنجره‏هايشان فراتر نمى‏رود . از دين، خارج مى‏شوند، آن گونه كه تير از هدف بيرون مى‏رود» .

۳۹۹.صحيح مسلم عن جابر بن عبداللّه‏ : أتى رَجُلٌ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله بِالجِعرانَةِ^۱ مُنصَرَفَهُ مِن حُنَينٍ ، وفي ثَوبِ بِلالٍ فِضَّةٌ ، ورَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله يَقبِضُ مِنها يُعطِي النّاسَ ، فَقالَ : يا مُحَمَّدُ ، اِعدِل !
قالَ : وَيلَكَ ، ومَن يَعدِلُ إذا لَم أكُن أعدِلُ ؟ ! لَقَد خِبتَ وخَسِرتَ إن لَم أكُن أعدِلُ .
فَقالَ عُمَرُ بنُ الخَطّابِ : دَعني يا رَسولَ اللّهِ فَأَقتُلَ هذَا المُنافِقَ .
فَقالَ : مَعاذَ اللّهِ أن يَتَحَدَّثَ النّاسُ أنّي أقتُلُ أصحابي ! إنَّ هذا وأَصحابَهُ يَقرَؤونَ القُرآنَ لا يُجاوِزُ حَناجِرَهُم ، يَمرُقونَ مِنهُ كَما يَمرُقُ السَّهمُ مِنَ الرَّمِيَّةِ .^۲