۳۵۴.امام باقر عليه السلام : خداوند عز و جل از اين كه كسى را از دانش خود آگاه سازد ، ابا دارد ، جز آن كس كه با «ايمان به او» آزموده شده باشد ، چنان كه به پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله حكم فرمود كه بر آزار قومش شكيبايى كند و جز به فرمان او ، با آنان ، جهاد ننمايد .
پس بسى موارد كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به سبب دستور الهى ، پنهانكارى كرد، تا آن كه به او گفته شد : «پس آنچه را بِدان مأمورى ، آشكار كن و از مشركان ، روى برتاب» و سوگند به خدا اگر پيش از نزول اين آيه ، رسالتش را آشكار مىساخت ، باز هم در امان بود؛ امّا او به اطاعت الهى در نگريست و از مخالفت ترسيد و بدين جهت ، از آشكار ساختن آن ، اجتناب نمود .
