۳۴۶.امام صادق عليه السلام ـ در زيارت پيامبر صلى اللّه عليه و آله از راه دور ـ : اى پيامبر خدا ! همراه هر گواهى و به جاى هر انكار كنندهاى ، گواهى مىدهم كه تو پيامهاى خدايت را رساندى و براى امّتت خير خواستى و در راه پروردگارت با تمام توان كوشيدى و فرمانش را فراز آوردى و به خاطرش آزارها ديدى و به حكمت و اندرزهاى نيكو و زيبا به راهش فرا خواندى .
۳۴۷.كتاب من لا يحضره الفقيه ـ به نقل از عبد اللّه بن مسكان ـ : امام جعفر صادق عليه السلام فرمود : «خداى ـ تبارك و تعالى ـ مكارم اخلاق را به پيامبر خويش ارزانى داشت. پس خويش را آزمايش كنيد . اگر آنها در شما بودند ، خدا را ستايش نماييد و از خدا بخواهيد كه آنها را در شما زياد گرداند» .
امام عليه السلام پس از آن، ده چيز را ذكر فرمود : يقين و قناعت و شكيبايى و ... .
۳۴۸.الأمالى ، صدوق ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : هنگامى كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بيمار شد و يارانش نيز نزدش بودند ، فرمود : «اى بلال ! مردم را نزد من بياور». مردم ، گرد آمدند و پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله كه عمامهاش را به سر بسته و به كمانش تكيه داده بود ، بيرون آمد تا بر بالاى منبر رفت و پس از حمد و ثناى الهى فرمود : «اى ياران من ! من چگونه پيامبرى براى شما بودم ؟ آيا پيش چشمتان نجنگيدم ؟ آيا دندانهاى پيشم را نشكستند ؟ آيا پيشانىام را خاكآلود نكردند ؟ آيا محاسنم را به خون صورتم تر نكردند ؟ آيا سختى و مشقّت بردبارى با نابخردان قومم را به جان نخريدم ؟ آيا از گرسنگى به شكمم سنگ نبستم ؟».
مردم گفتند : چرا ، اى پيامبر خدا ! تو به خاطر خدا شكيبا و از بلاى [سخت و ]ناشناخته الهى ، بازدارنده بودى . خداوند از جانب ما به تو بهترين جزا را بدهد !
پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «خداوند به شما هم جزاى خير دهد !» .
