۳۴۳.امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ : بر آنچه [از بلا و مصيبت] به او مىرسيد، شكيبا بود .
۳۴۴.امام زين العابدين عليه السلام ـ در دعاى خود ـ : خداوندا ! بر محمّد ، درود فرست ؛ همان كه امانتدار وحى تو و منتخب از ميان خلق تو ، و برگزيده از ميان بندگانت ، و پيشواى رحمت ، و پيشاهنگ خير و نيكى ، و كليد بركت بود ، چنان كه براى اجراى فرمان تو ، جان خود را فدا كرد ، و بدنش را در راه تو آماج آزار ساخت ، و در راه دعوت به سوى تو ، خويشاوندانش را به ميدان آورد ، و در راه خشنودى تو، با خاندانش به جنگ پرداخت ، و براى زنده كردن دينت، از خويشانش بُريد ، و نزديكان را به خاطر انكارشان دور ساخت ، و بيگانگان را به خاطر پاسخگويى به دعوت تو نزديك ساخت ، و در اين راه ، با دورترين افراد ، دوستى كرد و با نزديكترين مردم ، دشمنى ورزيد ، و در راه رساندن رسالتت خود را خسته كرد ، و با فرا خواندن مردم به دينت ، خود را به رنج افكند ، و خود را به خيرخواهى براى مخاطبان دعوتت مشغول ساخت ، و به شهرهاى غريب و به مكانى كه از ديار خويشاوندان و قدمگاه و زادگاه و محلّ اُنس او دور بود ، به خاطر تصميم به برافراشتن دينت و يارى خواستن عليه كافران به تو ، هجرت كرد ، تا آنچه در باره دشمنانت مىخواست ، برايش فراهم آمد ، و آنچه در باره دوستانت تدبير كرده بود ، به انجام رسيد . پس با يارىات در پى پيروزى بر آنان بر آمد ، و با وجود ضعفش ، از تو نيرو جست و به آنان يورش آورد و در ميان خانههاشان با آنان جنگيد ، و در دل جايگاهشان بر آنان تاخت ، تا آن كه چيرگى تو آشكار شد ، و سخنت بالا گرفت ، «هر چند كه مشركان را ناخوش آيد» .
۳۴۵.امام صادق عليه السلام ـ در دعاى وداع كعبه ـ : بار خدايا ! بر محمّد ، بندهات و فرستادهات و پيامبرت و امانتدارت و محبوبت و همرازت و برگزيدهات از ميان آفريدگانت ، درود فرست ، ـ بار خدايا ـ چنان كه او پيامهاى تو را رسانيد ، و امرت را فراز آورد ، و به خاطر تو آزار ديد ، و تا زنده بود ، تو را پرستيد .
