۳۲۰.امام على عليه السلام ـ در سخنرانىاى كه در آن ، برترى پيامبر صلى اللّه عليه و آله را تبيين مىكند ـ : او را از برترين رويشگاهها و ارجمندترين (/ نيرومندترين) ريشهها برآورد ؛ از درختى كه پيامبرانِ خود را از آن پديد آورد و امانتدارانش را از آن برگُزيد .
۳۲۱.امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ : محمّد، بنده و فرستاده خداوند است . او را فرستاد تا فرمانش را آشكار كند و از او سخن بگويد ، و او رسالتش را در كمال امانت ادا كرد و رهيافته از دنيا رفت .
۳۲۲.تحف العقول ـ از مناجاتهاى خداوند متعال با موسى عليه السلام ـ : اى موسى ! تو را چونان شخصِ مهربان و دلسوز ، در باره زاده بتول [باكره ، عذراء] ، عيسى بن مريم ، آن كه بر درازگوش سوار مىشود، لباس كلاهدار مىپوشد و خوراكش روغن و زيتون است و با محراب عبادت ، مأنوس است، سفارش مىكنم و نيز در باره آن كه پس از او مىآيد ، صاحب شتر سرخموى ، آن پاك و پاكيزه و مطهّر . وصفش در كتاب تو ، اين است كه تصديق كننده و نگاهبان همه كتابها[ى آسمانى] است . پيوسته در ركوع و سجود و بيم و اميد به سر مىبرد . برادرانش، بينوايان اند و يارانش، از قومى ديگر [غير از قوم خودش] . در روزگار او ، سختى و زلزله و كُشتار، حاكم است . نامش احمد و محمّد امين، و از باقىماندگان آن جمعِ [پيامبران ]نخستين گذشته است . به همه كتابها[ى آسمانى ]ايمان دارد و همه فرستادگان را تصديق مىكند. امّتش مورد رحمت و بركت [من ]هستند . آنان را اوقاتى تعيين شده است كه در آنها نداى نماز در مىدهند. پس او را تصديق كن، كه او برادر توست .
اى موسى ! او امين من و بندهاى راستين و بابركت است . دستش را بر هر چه بگذارد ، بركتش مىدهيم . در علم من ، چنين بوده و او را اين گونه آفريدهام .
