۲۷۲.إرشاد القلوب : پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله ... آقامنش ، خوش‏معاشرت و گشاده رو بود . چهره‏اى شاد داشت ، بى آن كه بخندد ، و اندوهگين بود ، بى آن كه ترش‏رو باشد .

۲۷۳.تاريخ دمشق ـ به نقل از حبيش بن جناده ـ : پيامبر خدا صلى اللّه‏ عليه و آله شوخ‏ترين مردم بود .

۲۷۴.سنن أبى داوود ـ به نقل از اَنَس ـ : بسيار كم مى‏شد كه پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله به گونه‏اى با كسى رو در رو شود كه او خوشش نيايد .

۲۷۵.مجمع البيان : پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله با اخلاقش با مردم معاشرت داشت؛ ولى در دل، از آنها جدا بود . ظاهرش با مردم بود و باطنش با حق .

ر . ك : ج ۲ ص ۷ (مهربانى و دلسوزى پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله)
و ج ۴ ص ۴۳۵ (سيره پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله در حضور در مجالس)
و ميزان الحكمة : ج ۳ ص ۴۷۱ (اخلاق)
و ج ۱۲ ص ۸۳ (نبوت خاصه / ويژگى‏هاى خاتم پيامبران صلى اللّه‏ عليه و آله / برخوردار از خوى بالا) .

۲۷۲.إرشاد القلوب : كانَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله . . . كَريمَ الطَّبيعَةِ ، جَميلَ المُعاشَرَةِ ، طَلقَ الوَجهِ ، بَشّاشا مِن غَيرِ ضَحِكٍ ، مَحزونا مِن غَيرِ عُبوسٍ .^۱

۲۷۳.تاريخ دمشق عن حبيش بن جنادة : كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله أفكَهَ^۲ النّاسِ خُلُقا . ^۳

۲۷۴.سنن أبي داود عن أنس : كانَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله قَلَّما يُواجِهُ رَجُلاً في وَجهِهِ بِشَيءٍ يَكرَهُهُ . ^۴

۲۷۵.مجمع البيان : إنَّهُ[ صلى اللّه عليه و آله ] عاشَرَ الخَلقَ بِخُلُقِهِ وزايَلَهُم بِقَلبِهِ ، فَكانَ ظاهِرُهُ مَعَ الخَلقِ‏باطِنُهُ مَعَ الحَقِّ .^۵

راجع : ج ۲ ص ۶ (رحمة النبيّ صلى اللّه عليه و آله ورأفته)
و ج ۴ ص ۴۳۴ (سيرته في المجالس)
و ميزان الحكمة : ج ۳ ص ۱۳۱ (الخُلُق)
و ج ۸ ص ۵۶۵ (النبوّة الخاصة / خصائص خاتم النبيّين صلى اللّه عليه و آله / على خلق عظيم) .