۱ / ۴
نمونههايى از ادبمندى پيامبر صلى اللّه عليه و آله
۲۴۴.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از زمانى كه خداى عز و جل او را به پيامبرى برانگيخت تا زمانى كه از دنيا رفت، از سر فروتنى براى خداى عز و جل هرگز در حال تكيه دادن (/ چهارزانو) غذا نخورد ، و هيچ گاه در هيچ مجلسى ، دو زانوى خود را جلوتر از همنشينش نديد ، و هر گاه با مردى دست مىداد، دستش را از دست او نمىكشيد تا اين كه آن مرد، دست خود را بكشد . هرگز بدى را با بدى جبران نمىنمود . خداى متعال به او فرمود : «بدى را به شيوهاى نيكو دفع كن» و او به اين دستور، عمل نمود . هرگز سائلى را رد ننمود. اگر داشت، مىداد و اگر نداشت، مىفرمود : «خدا بدهد !» . هرگز از جانب خداى عز و جل وعده چيزى را نداد، مگر اين كه خداوند، تأييد كرد . اگر [وعده] بهشت مىداد ، خداى عز و جل آن را برايش تأييد مىكرد .
۲۴۵.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله نگاههايش را [نيز] ميان همراهانش تقسيم مىكرد و به اين و آن ، يكسان مىنگريست . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هيچ گاه پاهايش را ميان همراهانش دراز نكرد و اگر مردى با ايشان دست مىداد ، پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله دستش را رها نمىنمود تا آن گاه كه مرد، دستش را رها مىكرد ، و هنگامى كه مردم اين نكته را دريافتند ، هر گاه مردى با پيامبر صلى اللّه عليه و آله دست مىداد ، دستش را مىگرفت و آن را از دست پيامبر صلى اللّه عليه و آله جدا مىكرد .
