قابل توصيه در هر جا و هر زمان دانست ، بويژه آن كه عبارتِ ياد شده ، سندى ندارد و مربوط به فرد مُحرِم و سفر وى به سوى مكّه است و مى‏دانيم كه مردان مُحرِم نمى‏توانند خود را به هنگام سفر از آفتاب بپوشانند . از اين رو در روزگار كنونى كه وسايل و تجهيزات خنك كننده ، حركت در گرما را آسان نموده ، سفر در روشنايى روز بهتر و با خطرات كمترى همراه است ، اگر چه سفر در روز براى مرد مُحرم ، با سختى‏هايى همراه است؛ زيرا او وظيفه دارد كه سر خود را نپوشاند .

توضيحى در باره ترغيب به سفر شبانه^۱

برخى احاديث توصيه كرده‏اند كه در نيمه اوّل شب به استراحت بپردازيم و سفر را در نيمه دوم آغاز كنيم .^۲ اين روايات با توجّه به گرماى مناطقى مانند عربستان ، عراق و افريقا و با توجّه به وسايل و امكانات آن روزگار بويژه در تابستان ، توجيه‏شدنى مى‏نمايد، بويژه اگر بپذيريم كه خواب نيمه نخست شب ، براى بدن ، بهتر و بيدارى در نيمه دوم و سحرخيزى براى سلامت جسمى و روحى انسان ، مناسب‏تر است . در اين صورت حديث شماره ۲۰۰ نيز مى‏تواند ناظر به همين حركت در نيمه دوم شب ، باشد كه تا پاسى از روز ادامه مى‏يابد و پايان آن را گرماى حاصل از بالا آمدن و تابش خورشيد معيّن مى‏كند . در غير اين صورت و با توجّه به وجود خطرهاى بيشتر در شب ،^۳ نمى‏توان با استناد به اين حديث ، سفر در تمام طول شب را سنّت و