۴ / ۱۰
در نماز باران
۱۴۹.امام على عليه السلام : سنّت در نماز باران ، بر اين جارى شده كه امام بِايستد و دو ركعت نماز بخواند . آن گاه دستش را بگشايد و دعا كند .
۱۵۰.امام على عليه السلام : سنّت بر اين جارى شده كه نماز باران را جز در صحراها نخوانند ؛ جايى كه مردم به آسمان مىنگرند. نماز باران در مساجد خوانده نمىشود جز در مكّه .
۱۵۱.دعائم الإسلام: امام صادق عليه السلام فرمود : «نماز باران ، جز در زمينِ باز، خوانده نمىشود . امام [جماعت] با آرامش و وقار و فروتنى و ملتمسانه بيرون مىآيد و مردم نيز همراه او بيرون مىآيند و امام براى آنها طلب باران مىكند» .
[همچنين] فرمود: «و نماز باران، مانند نماز عيد فطر و قربان است . امام، دو ركعت نماز مىخواند و در آن دو ، تكبير مىگويد، همان گونه كه در نماز عيد فطر و قربان مىگويد . آن گاه به بالاى منبر مىرود و چون بر آن قرار گرفت ، اندكى مىنشيند و سپس بر مىخيزد و ردايش را مىچرخاند و راست و چپش را برعكس مىكند كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله و على عليه السلام چنين كردند و آن، سنّت است .
آن گاه با صداى بلند، تكبير مىگويد و خدا را آن گونه كه شايسته اوست، مىستايد و تقديس مىكند و ثنا مىگويد و به سان نماز عيد فطر و قربان ، در دعا كردن مىكوشد و "سبحان اللّه" و "لا إله إلاّ اللّه" و "اللّه أكبر" را فراوان مىگويد و از خداوند براى بندگانش طلب باران مىكند و برخى از تكبيرها را رو به قبله مىگويد و سپس به راست و چپش توجّه مىكند و خطبه مىخواند و مردم را اندرز مىدهد» .