۱۰۹.امام صادق عليه السلام : از داروهاى پيامبران ، حجامت كردن ، نوره و نيز انفيه كشيدن بوده است .

۱۱۰.امام صادق عليه السلام : كتان، از لباس‏هاى پيامبران است .

۱۱۱.امام رضا عليه السلام : سه چيز، از سنّت‏هاى فرستادگان الهى است : عطر زدن ، كوتاه كردن مو و فراوانى آميزش .

۱۱۲.امام رضا عليه السلام : پنج خصلت از خصلت‏هاى پيامبران عليهم السلام ، در خروسِ سفيد است : شناخت وقت‏هاى نماز ، غيرت‏ورزى ، بخشندگى ، دلاورى ، و فراوانى آميزش .

۱۱۳.امام رضا عليه السلام : تميزى، از اخلاق پيامبران است .

۱۱۴.مستدرك الوسائل : اصلاح و چيدن موى سر را از جلو آغاز مى‏كنند ، كه آن از سنّت پيامبران است .

۱۱۵.المناقب ، ابن شهرآشوب : پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله پيش از بعثت ، به بيست خصلت از خصلت‏هاى پيامبران، آراسته بود كه اگر فردى ، يكى از آنها را دارا باشد ، نشانه بزرگى اوست ، چه رسد به آن كه همه آنها در او باشد. او پيامبرى امين ، راستگو ، كاربلد ، نژاده ، شريف ، والامقام ، شيواسخن ، خردمند ، بافضيلت ، عبادت‏پيشه ، بى‏رغبت به دنيا ، بخشنده ، دلاور ، قانع ، فروتن ، بردبار ، مهربان ، غيرتمند ، پرشكيب ، سازگار و نرم‏خو بود . با هيچ پيشگو و كاهن و فال‏زنى ، در نياميخت ... . مرد بيابانى درشت‏خو، سيماى بزرگوارانه او را مى‏ديد و مى‏گفت : به خدا سوگند ، اين سيماى دروغگو نيست . پيامبر صلى اللّه‏ عليه و آله در سختى [نبرد]، با آن كه او را نشانه مى‏رفتند ، استوارگام بود و با وجود بلازدگى و تهى‏دستى ، بر تنگ‏دستى و رنج و سختى ، شكيبايى مى‏ورزيد و به دنيا بى‏رغبت و به آخرت ، راغب بود و از اين رو فرمان‏روايى برايش ماند .

۱۰۹.عنه عليه السلام : مِن دَواءِ الأَنبِياءِ عليهم السلام : الحِجامَةُ ، وَالنّورَةُ ، وَالسَّعوطُ .^۱

۱۱۰.عنه عليه السلام : الكَتّانُ مِن لِباسِ الأَنبِياءِ .^۲

۱۱۱.الإمام الرضا عليه السلام : ثَلاثٌ مِن سُنَنِ المُرسَلينَ : العِطرُ ، وأَخذُ الشَّعرِ ، وكَثرَةُ الطَّروقَةِ .^۳

۱۱۲.عنه عليه السلام : فِي الدّيكِ الأَبيَضِ خَمسٌ مِن خِصالِ الأَنبِياءِ عليهم السلام : مَعرِفَتُهُ بِأَوقاتِ الصَّلاةِ ، وَالغَيرَةُ ، وَالسَّخاءُ ، وَالشَّجاعَةُ ، وكَثرَةُ الطَّروقَةِ .^۴

۱۱۳.عنه عليه السلام : مِن أخلاقِ الأَنبِياءِ التَّنَظُّفُ .^۵

۱۱۴.مستدرك الوسائل : يُبتَدَأُ في جَزِّ الرَّأسِ مِنَ النّاصِيَةِ ؛ فَإِنَّهُ مِن سُنَنِ الأَنبِياءِ .^۶

۱۱۵.المناقب لابن شهرآشوب : كانَ النَّبِيُّ صلى اللّه عليه و آله قَبلَ المَبعَثِ مَوصوفا بِعِشرينَ خَصلَةً مِن خِصالِ الأَنبِياءِ ، لَوِ انفَرَدَ واحِدٌ بِأَحَدِها لَدَلَّ عَلى جَلالِهِ ، فَكَيفَ مَنِ اجتَمَعَت فيهِ ؟ ! كانَ نَبِيّا أمينا ، صادِقا ، حاذِقا ، أصيلاً ، نَبيلاً ، مَكينا ، فَصيحا ، عاقِلاً ، فاضِلاً ، عابِدا ، زاهِدا ، سَخِيّا ، كَمِيّا^۷ ، قانِعا ، مُتَواضِعا ، حَليما ، رَحيما ، غَيورا ، صَبورا ، مُوافِقا ، مُرافِقا ، لَم يُخالِط مُنَجِّما ولا كاهِنا ولا عَيّافا^۸ . . . وكانَ الجِلفُ^۹البَدَوِيُّ يَرى وَجهَهُ الكَريمَ فَقالَ : وَاللّهِ ، ما هذا وَجهُ كَذّابٍ ، وكانَ صلى اللّه عليه و آله ثابِتا فِي الشَّدائِدِ وهُو مَطلوبٌ ، وصابِرا عَلَى البَأساءِ وَالضَّرّاءِ وهُوَ مَكروبٌ مَحروبٌ^۱۰ ، وكانَ زاهِدا فِي الدُّنيا ، راغِبا فِي الآخِرَةِ ، فَثَبَتَ لَهُ المُلكُ .^۱۱