فصل دوم: ويژگىهاى عمومى «سنّت»
۲ / ۱
سازگارى با علم و خِرد و فطرت
قرآن
«كسانى كه به ايشان علم داده شده ، آنچه را از سوى پروردگارت بر تو نازل شده، حق مىدانند كه به راه خداوند عزيز و حميد، هدايت مىكند» .
«و [نيز] هدف اين بود كه آگاهان بدانند اين، حقّى از سوى پروردگار توست و در نتيجه به آن ايمان بياورند و دلهايشان در برابر آن، خاضع گردد و خداوند، كسانى را كه ايمان آوردند ، به سوى صراط مستقيم هدايت مىكند» .
حديث
۲۳.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : هر گاه از من حديثى شنيديد كه دلهايتان به [درستى] آن گواهى داد ، موها و پوست بدنتان در برابر آن نرم شد و ديديد كه به شما نزديك است ، پس بدانيد كه من به آن سخن ، از شما نزديكترم [و آن را من گفتهام] ؛ امّا اگر از قول من حديثى شنيديد كه دلهايتان با آن آشنا نگرديد و موها و پوست بدنتان از آن گريزان گشت و ديديد كه از شما دور است ، بدانيد كه من از آن دورترم [و آن را نگفتهام] .
