مُؤكَفا ، وَ حَلبُ العَنزِ بِيَدى ، وَ لُبسُ الصّوفِ ، وَ التَّسليمُ عَلَى الصِّبيانِ ؛ لِتَكونَ سُنَّةً مِن بَعدى .۱
پنج عمل است كه تا هنگام مرگ ، آنها را ترك نخواهم كرد : غذا خوردن فروتنانه همراه بردگان ، سوار شدن بر الاغ بىجهاز ، دوشيدن شير گوسفندان با دستان خويش ، پوشيدن لباس پشمينه و سلام كردن به كودكان ، تا آن كه اين اعمال ، روش و طريقه مسلمانان پس از من باشد .
سيره به معناى سبك رفتار ، مواردى افزونتر از عمل مستمر را نيز در بر مىگيرد . مراد از سبك رفتار ، گونه عمل است كه در موارد مشابه نيز تكرار مىشود و يا قابليت تكرار دارد ، حتّى اگر استمرار فعلى هم نداشته باشد . امام زين العابدين عليه السلام در باره شيوه امير مؤمنان عليه السلام در جنگ جمل مىفرمايد :
سارَ وَ اللّهِ فيهِم بِسيرَةِ رَسولِ اللّهِ يَومَ الفَتحِ .۲
به خدا سوگند كه در باره آنان به شيوه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در فتح مكّه ، رفتار كرد .
عملى مستمر كه بر اثر مداومت شخص بر آن به صورت خُلق و خو در مىآيد ، گاه «سيره» ، گاه «سنّت» و گاه «اخلاق» معرّفى شده است ، مانند عطر زدن پيامبر صلى اللّه عليه و آله و ... .۳
آنچه در اين مجموعه مورد توجّه قرار گرفته است ، استعمال واژه سنّت در احاديث گوناگون است . بيشتر متون حديثى ، به «سنّت» به عنوان عمل مستحب و نيكو اشاره كردهاند . برخى از متون نيز افزون بر استحباب عمل ، استمرار و دوام عمل در حيات پيامبر صلى اللّه عليه و آله را بيان كردهاند . در موارد اندكى نيز سنّت در معناى واجب غير قرآنى به كار رفته است كه شناسايى آنها چندان مشكل نيست .
