درآمد^۱

واژه «سنّت» از ريشه «سنن» به معناى سيره ، روش ، طريقه و سبْك رفتار است .^۲ سنّت به معناى روش ، طريقه و سبك ، معنايى عام دارد كه مى‏تواند اشاره به روش پسنديده و نيكو داشته باشد ، همچنان كه در مورد روش و طريقه ناشايست و ناصواب نيز كاربرد دارد .^۳

در حديث نبوى ذيل ، سنّت به هر دو معنا اشاره دارد :
مَن سَنَّ سُنَّةً حَسَنَةً كانَ لَهُ أجرُها وَ أجرُ مَن عَمِلَ بِها إلى يَومِ القِيامَةِ ، وَ مَن سَنَّ سُنَّةً سَيِّئَةً كانَ عَليهِ وِزرُهُ وَ وِزرُ مَن عَمِلَ بِها إلى يَومِ القِيامَةِ .^۴
هر كس روشى شايسته بنيان نهد ، پاداش آن و پاداش هر كس كه تا روز قيامت بِدان عمل كند ، نصيب وى خواهد شد و هر كس روشى ناپسند بنيان نهد ، جزاى آن و عقاب هر كس كه تا روز قيامت بِدان عمل كند ، بر عهده او خواهد بود .

اين واژه در احاديث و پيرو آن در بيان محدّثان ، فقيهان و عالمان ، در معانى خاصّى به كار رفته و تبديل به اصطلاح شده است . معانى اصطلاحى «سنّت» در احاديث ، از اين قرارند :