۲ . تبليغ معارف دينى
سيره نبوى در تبليغ علوم و معارف اسلامى كه در فصل دوم آمده، عبارت است از : امتثال فرمان الهى در به كارگيرى حكمت و موعظه نيكو ، به كارگيرى مَثَل ، انذار و تبشير ، همراه كردن آموزش با پرورش ، انتخاب بهترين روش در مناظره و گفتگو ، دعوتِ خانواده و خويشاوندان پيش از ديگران ، و نهان داشتنِ دعوت در آغاز رسالت .
بخش نهم : سيره پيامبر صلى اللّه عليه و آله در امور سياسى
در اين بخش ، مهمترين ويژگىهاى پيامبر صلى اللّه عليه و آله در امور سياسى در باره تأسيس حكومت و تداوم آن ، و نيز چگونگىِ تعامل با امّت ، تعامل با اهل كتاب ، انتخاب كارگزاران و شيوه تعامل با آنان ، تعامل با دولتهاى بيگانه و تعامل با دشمنان، در هفت فصل گزارش گرديده است :
۱ . تأسيس حكومت
نخستين اقدام پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله براى تأسيس حكومت دينى ، دعوت كردن خويشاوندان نزديك خود به اسلام بود . نكته جالب توجّه، اين كه در همان جلسه نخست ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله ضمن دعوت آنان به بيعت با خود ، تكليف رهبرى پس از خود را نيز مشخّص كرد ، و اظهار داشت كه هر كس پيش از ديگران با او بيعت كند ، جانشين او خواهد گرديد، كه كسى جز على عليه السلام با او بيعت نكرد .
سياستهاى ديگر پيامبر صلى اللّه عليه و آله براى تأسيس حكومت، عبارت اند از : اهمّيت دادن ويژه به جوانان ، بيعت گرفتن از ياران ، پرهيز از سازشكارى ، جانبدارى از مستضعفان ، مبارزه با مستكبران ، يارى نخواستن از مشركان ، ايجاد سازمان نقبا و عرفا جهت آگاهى از امور داخلى جامعه ، و تأسيس نيروهاى مسلّح سرّى .