۶۶۶.الإرشادـ در يادكرد از صلح حديبيّه ـ: هنگامى كه سهيل بن عمرو به سوى آنان آمد [و پيروز شدن مسلمانان] را ديد، به پيامبر صلىاللهعليهوآله روى آورد و از ايشان درخواست صلح كرد، و به پيامبر صلىاللهعليهوآله وحى نازل شد كه بپذيرد. آن روز، ايشان امير مؤمنان را كاتب خود كرد و عهدهدار بستن قرارداد صلح با خطّ خودش گرداند.
پيامبر صلىاللهعليهوآله به او فرمود: «اى على! بنويس: بسم اللّه الرحمن الرحيم».
سهيل بن عمرو گفت: اين، نوشتهاى ميان ما و توست. اى محمّد ! پس، آن را به گونهاى آغاز كن كه ما مىفهميم. بنويس: به نام تو، اى خدا !
پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله به امير مؤمنان فرمود: «آنچه را نوشتى، پاك كن و بنويس: به نام تو، اى خدا !».
امير مؤمنان عليهالسلام به پيامبر صلىاللهعليهوآله گفت: اگر اطاعت از تو نبود ـ اى پيامبر خدا ـ، هيچ گاه «بسم اللّه الرحمن الرحيم» را پاك نمىكردم. سپس آن را پاك كرد و نوشت: به نام تو، اى خدا !
پيامبر صلىاللهعليهوآله به او فرمود: «بنويس: اين، پيمانى است ميان محمّد، فرستاده خدا، و سهيل بن عمرو».
سهيل گفت: اگر اين نوشتهات را كه ميان من و تو [و مورد توافق] است، بپذيرم، به پيامبرىِ تو اقرار كردهام و اين دو، يكسان اند: چه با رضايت خودم، گواهى كنم و چه آن را بر زبان آورم ! اين نام را پاك كن و بنويس: اين، پيمانى است كه مقبول محمّد بن عبد اللّه است.
امير مؤمنان عليهالسلام فرمود: به خدا سوگند، او پيامبر خداست، بر خلاف خواست تو !
سهيل گفت: نامش را بنويس. شرط، تمام شد.
امير مؤمنان عليهالسلام به او فرمود: واى برتو، اى سهيل ! از لجاجت دست بردار.پيامبر صلىاللهعليهوآله به او فرمود: آن را پاك كن، اى على !
على عليهالسلام گفت: اى پيامبر خدا ! دستم به پاك كردن پيامبرى از كنار نامت نمىرود.
پيامبر صلىاللهعليهوآله فرمود: «دستم را بر آن بگذار» و پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله با دست خود، آن را پاك كرد و به امير مؤمنان عليهالسلام فرمود: «به زودى به مانند همين فرا خوانده مىشوى و با كمال ناراحتى [و به اجبار] به آن پاسخ مثبت مىدهى». سپس امير مؤمنان عليهالسلام پيماننامه را به پايان رساند. چون صلح به انجام رسيد، پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله شترش را [كه براى عمره آورده بود،] همان جا قربانى كرد.
