۶۵۰.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: پروردگارم مرا همان گونه كه به اداى فرائض فرمان داد، به مدارا كردن با مردم، امر كرد.

۶۵۱.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: همان گونه كه به رساندن پيام [خداوند] مأموريت يافته‏ام، به مدارا با مردم نيز فرمان دارم.

۶۵۲.پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: به مدارا با مردم، مبعوث شدم.

۶۵۳.امام رضا عليه‏السلام: مؤمن، مؤمن [كامل] نمى‏شود تا آن كه سه خصلت در او باشد: سنّتى از خدايش، سنّتى از پيامبرش و سنّتى از وليّش. امّا سنّت از خدايش،آن است كه رازش را پوشيده بدارد. خداوند عز و جل [در وصف خود]مى‏فرمايد: «داناى نهان است و هيچ كس را بر نهان خويش آگاه نمى‏سازد، مگر پيامبرى را كه خود بپسندد». و امّا سنّت از پيامبرش، مدارا كردن با مردم است ؛ زيرا خداوند عز و جل پيامبرش را به مدارا با مردم فرمان داد و فرمود: «عفو پيشه كن و به نيكى فرمان ده». و امّا سنّت از وليّش، شكيبايى در سختى و گرفتارى است.

۶۵۴.صحيح البخارىـ به نقل از اسود ـ: ابن زبير به من گفت: عايشه فراوان با تو راز مى‏گفت. در باره كعبه به توچه گفته است ؟
گفتم: به من گفت كه پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله فرمود: «اى عايشه ! اگر قومت تازه[مسلمان] نبودند ـ ابن زبير گفت: تازه از كفر به در نيامده بودند ـ، كعبه را خراب مى‏كردم و دو در براى آن مى‏نهادم: درى كه مردم به آن وارد شوند و درى كه از آن خارج شوند». ابن زبير، اين كار را كرد.

۶۵۰.عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: أمَرَني رَبّي بِمُداراةِ النّاسِ كَما أمَرَني بِأَداءِ الفَرائِضِ.^۱

۶۵۱.عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: اُمِرتُ بِمُداراةِ النّاسِ كَما اُمِرتُ بِتَبليغِ الرِّسالَةِ.^۲

۶۵۲.عنه صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: بُعِثتُ بِمُداراةِ النّاسِ.^۳

۶۵۳.الإمام الرضا عليه‏السلام: لا يَكونُ المُؤمِنُ مُؤمِنا حَتّى يَكونَ فيهِ ثَلاثُ خِصالٍ: سُنَّةٌ مِن رَبِّهِ، وسُنَّةٌ مِن نَبِيِّهِ، وسُنَّةٌ مِن وَلِيِّهِ. فَأَمَّا السُّنَّةُ مِن رَبِّهِ فَكِتمانُ سِرِّهِ، قالَ اللّهُ«عز و جل عَلِمُ الْغَيْبِ فَلاَ يُظْهِرُ عَلَى غَيْبِهِ أَحَدًا * إِلاَّ مَنِ ارْتَضَى مِن رَّسُولٍ»^۴، وأَمَّا السُّنَّةُ مِن نَبِيِّهِ فَمُداراةُ النّاسِ، فَإِنَّ اللّهَ عز و جل أمَرَ نَبِيَّهُ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بِمُداراةِ النّاسِ، فَقالَ: «خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ»^۵، وأَمَّا السُّنَّةُ مِن وَلِيِّهِ فَالصَّبرُ فِي البَأساءِ وَالضَّرّاءِ.^۶

۶۵۴.صحيح البخاري عن الأسود: قالَ لِيَ ابنُ الزُّبَيرِ: كانَت عائِشَةُ تُسِرُّ إلَيكَ كَثيرا، فَما حَدَّثَتكَ فِي الكَعبَةِ ؟ قُلتُ: قالَت لي: قالَ النَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: يا عائِشَةُ، لَولا قَومُكِ حَديثٌ عَهدُهُم ـ قالَ ابنُ الزُّبَيرِ: بِكُفرٍ ـ لَنَقَضتُ الكَعبَةَ فَجَعَلتُ لَها بابَينِ. بابٌ يَدخُلُ النّاسُ، وبابٌ يَخرُجونَ. فَفَعَلَهُ ابنُ الزُّبَيرِ.^۷