۱۳۴۹.امام صادق عليه‏السلام ـ به نقل از پدرانش عليهم‏السلام ـ: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله وارد مسجد قُبا شد. ظرف شيرى آميخته به عسل براى ايشان آوردند. يك يا دو جرعه از آن نوشيد و سپس آن را بر زمين نهاد. گفته شد: اى پيامبر خدا ! آيا چون حرام بود، آن را وا نهاديد ؟ فرمود: «نه. آن را از سر فروتنى براى خدا وا نهادم».

۱۳۵۰.مكارم الأخلاق: ابن خَوَلى، ظرفى از شير و عسل براى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آورد. پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از خوردن آن امتناع ورزيد و فرمود: «دو نوشيدنى در يك وعده و دو ظرف در يك ظرف ! ؟».
پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آن را نخورد و فرمود: «من، [خوردنِ] اين را حرام نمى‏دانم ؛ امّا خوش ندارم كه فخر بفروشم و فردا[ى قيامت] به خاطر چيزهاى زيادىِ دنيا، حسابرسى شوم. من، فروتنى را دوست دارم ؛ زيرا هر كه براى خدا فروتنى كند، خداوند، او را رفعت مى‏بخشد».

۱۳۵۱.الزهد، ابن حنبل ـ به نقل از يزيد بن عبد اللّه‏ بن قسيط ـ: معجون بادامى نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله آورده شد. چون آن را به هم زدند، فرمود: «اين چيست ؟». گفتند: معجون بادام. فرمود: «آن را از من دور كنيد، كه نوشيدنى نازپروردگان است».

۱۳۵۲.المناقب، خوارزمى ـ به نقل از عدىّ بن ثابت ـ: فالوده‏اى^۱ براى على بن ابى طالب عليه‏السلام آوردند ؛ ولى ايشان از آن نخورد و فرمود: «دوست ندارم از چيزى بخورم كه پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از آن نخورده است».

۱۳۴۹.عنه عن آبائه عليهم‏السلام: دَخَلَ النَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مَسجِدَ قُبا، فَاُتِيَ بِإِناءٍ فيهِ لَبَنٌ حَليبٌ مَخيضٌ بِعَسَلٍ، شَرِبَ مِنهُ حُسوَةً أو حُسوَتَينِ، ثُمَّ وَضَعَهُ. فَقيلَ: يا رَسولَ اللّهِ، أتَدَعُهُ مُحَرِّما ؟ قالَ: لا، اللّهُمَّ إنّي أدَعُهُ تَواضُعا للّه‏ِِ.^۱

۱۳۵۰.مكارم الأخلاق: جاءَهُ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله ابنُ خَوَلِيٍّ بِإِناءٍ فيهِ عَسَلٌ ولَبَنٌ، فَأَبى أن يَشرَبَهُ، فَقالَ: شَربَتانِ في شَربَةٍ، وإناءانِ في إناءٍ واحِدٍ ! فَأَبى أن يَشرَبَهُ. ثُمَّ قالَ: ما اُحَرِّمُهُ ولكِنّي أكرَهُ الفَخرَ وَالحِسابَ بِفُضولِ الدُّنيا غَدا، واُحِبُّ التَّواضُعَ ؛ فَإِنَّ مَن تَواضَعَ للّه‏ِِ رَفَعَهُ اللّهُ.^۲

۱۳۵۱.الزهد لابن حنبل عن يزيد بن عبداللّه‏ بن قسيط: اُتِيَ رَسولُ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بِسَويقٍ مِن سَويقِ اللَّوزِ، فَلَمّا خيضَ قالَ: ما هذا ؟ قالوا: سَويقُ اللَّوزِ، قالَ رَسولُ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: أخِّروهُ عَنّي ؛ هذا شَرابُ المُترَفينَ.^۳

۱۳۵۲.المناقب للخوارزمي عن عديّ بن ثابت: اُتِيَ عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ عليه‏السلام بِفالوذَجٍ فَأَبى أن يَأكُلَ مِنهُ، وقالَ: شَيءٌ لَم يَأكُل مِنهُ رَسولُ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله لا اُحِبُّ أن آكُلَ مِنهُ.^۴