۱۳۱۳.مكارم الأخلاق: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله بسيار مى‏شد كه چون مى‏نشست، از آنچه جلوى خود بود، مى‏خورد و زانوها و پاهايش را جمع مى‏كرد، همان گونه كه نمازگزار در ركعت دوم [هنگام تشهّد] مى‏نشيند، مگر آن كه زانويش روى زانو و پايش روى پايش بود و مى‏فرمود: «من بنده‏ام. همان گونه مى‏خورم كه بنده مى‏خورد و همان گونه مى‏نشينم كه بنده مى‏نشيند».

ر. ك: ص ۴۸۵ (غذا خوردن با سه انگشت)

و ص ۴۹۷ (خوردن خوراك و نوشيدنى نازپروردگان)

و ص ۵۰۱ (شبيه شدن به مستكبران و نازپروردگان)

و ج ۱ ص ۴۴۳ (فروتنى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله / فروتنى در خوردن و آشاميدن)

و ص ۴۷۱ (حكايت‏هايى از فروتنى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله)

و ج ۳ ص ۶۲ (تبيين چگونگىِ غذا خوردن پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله).

ج ـ آغاز كردن غذا با «بسم اللّه‏» و دعا

۱۳۱۴.مكارم الأخلاق: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هر گاه غذا مى‏خورد، «به نام خدا» مى‏گفت.

۱۳۱۵.مكارم الأخلاق: پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هر گاه دست به غذا مى‏برد، مى‏گفت: «به نام خدا. بار خدايا ! در آنچه روزى‏مان كردى، بركت ده و اين [مصرف شده] را جاى‏گزين فرما».

۱۳۱۶.مكارم الأخلاق: هر گاه در برابر پيامبر خدا صلى‏الله‏عليه‏و‏آله سفره پهن مى‏شد، مى‏فرمود: «بار خدايا!
اين را نعمتى قرار ده كه شكر آن به جاى آورده شود و آن را به نعمت بهشت، پيوند دهى».

۱۳۱۳.مكارم الأخلاق: كانَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كَثيرا إذا جَلَسَ يَأكُلُ ما بَينَ يَدَيهِ، ويَجمَعُ رُكبَتَيهِ وقَدَمَيهِ كَما يَجلِسُ المُصَلّي فِي اثنَتَينِ، إلاّ أنَّ الرُّكبَةَ فَوقَ الرُّكبَةِ وَالقَدَمَ عَلَى القَدَمِ، ويَقولُ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله: أنَا عَبدٌ، آكُلُ كَما يَأكُلُ العَبدُ، وأَجلِسُ كَما يَجلِسُ العَبدُ.^۱

راجع: ص ۴۸۴ (الأكل بثلاثة أصابع)

و ص ۴۹۶ (طعام المترفين وشرابهم)

و ص ۵۰۰ (التشبّه بالمستكبرين والمترفين)

و ج ۱ ص ۴۴۲ (تواضع النبيّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله / تواضعه في الأكل والشرب)

وص ۴۷۰ (قصص من تواضع النبيّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله).

ج ـ افتِتاحُ الطَّعامِ بِالبَسمَلَةِ وَالدُّعاءِ

۱۳۱۴.مكارم الأخلاق: كانَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله إذا أكَلَ سَمّى.^۲

۱۳۱۵.مكارم الأخلاق: كانَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله إذا وَضَعَ يَدَهُ فِي الطَّعامِ قالَ: بِسمِ اللّهِ، اللّهُمَّ بارِك لَنا فيما رَزَقتَنا وعَلَيكَ خَلَفُهُ.^۳

۱۳۱۶.مكارم الأخلاق: كانَ رَسولُ اللّهِ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله إذا وُضِعَتِ المائِدَةُ بَينَ يَدَيهِ قالَ: اللّهُمَّ اجعَلها نِعمَةً مَشكورَةً، تَصِلُ بِها نِعمَةَ الجَنَّةِ.^۴