۱۲۳۰.امام صادق عليه‏السلام: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله انگشتر را به دست راستش مى‏كرد.

۱۲۳۱.مكارم الأخلاق: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله انگشترى از نقره به دست مى‏كرد كه نگينش حبشى بود و نگين را به سمت داخل كف دست مى‏چرخاند و انگشترى آهنى به دست كرد كه روكش نقره داشت و نگين آن را به طرف كف دست چرخانده بود. معاذ بن جبل، آن را به پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله هديه كرده بود و نقش آن، «محمّد، فرستاده خداست» بود، و انگشترش را به دست راستش مى‏كرد و سپس به دست چپش مى‏كرد و انگشتر ديگرش كه در زمان قبض روحش به دستش بود، انگشترى نقره‏اى بود كه نگينش ظاهرا نقره بود، همان گونه كه مردم انگشترهايشان را به دست مى‏كنند، و نقش آن، «محمّد، فرستاده خداست» بود.

۱۲۳۲.المناقب، ابن شهرآشوب ـ به نقل از عايشه ـ: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله انگشتر را به دست راستش مى‏كرد.
برخى اين افزوده را نقل كرده‏اند: و پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله قبض روح شد، در حالى كه انگشتر به دست راستش بود.

ب ـ انگشتر به انگشت كوچك كردن پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله

۱۲۳۳.المناقب، ابن شهرآشوب: پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله انگشتر نقره‏اش را به انگشت كوچك دست راستش مى‏كرد.

۱۲۳۰.الإمام الصادق عليه‏السلام: إنَّ النَّبِيَّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله كانَ يَتَخَتَّمُ في يَمينِهِ.^۱

۱۲۳۱.مكارم الأخلاق: كانَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله لَبِسَ خاتَما مِن فِضَّةٍ وكانَ فَصُّهُ حَبَشِيّا، فَجَعَلَ الفَصَّ مِمّا يَلي بَطنَ الكَفِّ، ولَبِسَ خاتَما مِن حَديدٍ مَلوِيّا عَلَيهِ فِضَّةٌ، أهداها لَهُ مُعاذُ بنُ جَبَلٍ، فيهِ: «مُحَمَّدٌ رَسولُ اللّهِ»، ولَبِسَ خاتَمَهُ في يَدِهِ اليُمنى، ثُمَّ نَقَلَهُ إلى شِمالِهِ، وكانَ خاتَمُهُ الآخَرُ الَّذي قُبِضَ وهُوَ في يَدِهِ خاتَمَ فِضَّةٍ، فَصُّهُ فِضَّةٌ ظاهرا، كَما يَلبَسُ النّاسُ خَواتيمَهُم، وفيهِ: «مُحَمَّدٌ رَسولُ اللّهِ».^۲

۱۲۳۲.المناقب لابن شهر آشوب عن عائشة: إنَّهُ كانَ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله يَتَخَتَّمُ في يَمينِهِ.
وزادَ بَعضُهُم فِي الرِّوايَةِ: وقُبِضَ وَالخاتَمُ في يَمينِهِ.^۳

راجع: مستدرك الوسائل: ج ۳ ص ۲۸۵ (باب استحباب التختّم باليمين).

ب ـ تَخَتُّمُهُ فِي الخِنصِرِ

۱۲۳۳.المناقب لابن شهرآشوب: كانَ النَّبِيُّ صلى‏الله‏عليه‏و‏آله... يَلبَسُ خاتَمَ فِضَّةٍ في خِنصِرِهِ الأَيمَنِ.^۴