۱۱۸۷.امام باقر عليهالسلام: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله سه ويژگى داشت كه در هيچ كس ديگرى نبود: سايه نداشت، در هيچ راهى نمىرفت مگر اين كه پس از دو يا سه روزِ پس از آن نيز از آن راه كه مىرفتند، از بوى خوشش مىفهميدند كه پيامبر صلىاللهعليهوآله از آن راه عبور كرده است،۱ و بر سنگ و درختى نمىگذشت، مگر آن كه در برابر پيامبر صلىاللهعليهوآله سجده مىكرد.
۱۱۸۸.امام صادق عليهالسلام: پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله مُشكدانى داشت كه چون وضو مىگرفت، آن را در همان حال كه رطوبت داشت، به دستش مىگرفت و چون بيرون مىآمد، از بويش مىفهميدند كه او پيامبر خداست.
۱۱۸۹.سنن الدارمىـ به نقل از ابو زبير، از جابر ـ: پيامبر صلىاللهعليهوآله راهى را نپيمود ـ يا راهى را نمىپيمايد ـ و كسى در پى او نمىرفت، جز آن كه از بوى عطرش يا بوى خوش عرقش مىفهميد كه پيامبر صلىاللهعليهوآله از اين راه رفته است.
۱۱۹۰.مكارم الأخلاق: پيامبر صلىاللهعليهوآله در شب تاريك، پيش از آن كه ديده شود، از بوى خوشش شناخته مىشد و گفته مىشد: اين، پيامبر است !
۱۱۹۱.الطبقات الكبرىـ به نقل از اَنَس ـ: ما بيرون آمدن پيامبر صلىاللهعليهوآله را به وسيله بوى خوشش مىفهميديم.
