۲. وظيفه اختصاصى پيشوايان عدل
هنگامى كه جامعه اسلامى در تنگناى اقتصادى است و توده مردم از امكانات رفاهى لازم برخوردار نيستند، امام مسلمين بايد زندگى خود را در زمينههاى مختلف و از جمله لباسهايى كه از آنها استفاده مىكند، همسان با بينواترينِ افراد جامعه، تنظيم نمايد، همان طور كه پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله و امام على عليهالسلام چنين مىكردند. البتّه بايد توجّه داشت كه اين، يك وظيفه اختصاصى براى پيشوايان عدل است و از اين رو، با اين كه امام على عليهالسلام در دوران حكومت، خود از لباس كهنه و وصلهدار استفاده مىكرد، اجازه نمىداد ديگران از سبك لباس پوشيدن او، الگو بگيرند.
در حديثى آمده كه شخصى به نام زياد بن شدّاد نزد امام على عليهالسلام آمد و از برادرش عبيد اللّه شكايت كرد كه او پستترين جامهها را بر تن كرده و به عبادت پرداخته است. امام عليهالسلام از عبيد اللّه توضيح خواست و وى در پاسخ گفت: اى امير مؤمنان ! چنان كه تو خود را مىآرايى، خويشتن را آراستم، و آن سان كه تو جامه مىپوشى، جامه پوشيدم. امام عليهالسلام خطاب به او فرمود:
لَيسَ لَكَ ذلِكَ ؛ إنَّ إمامَ المُسلِمينَ إذا وَلِىَ اُمورَهُم لَبِسَ لِباسَ أدنى فَقيرِهِم ؛ لِئَلاّ يَتَبَيَّغَ بِالفَقيرِ فَقرُهُ فَيَقتُلَهُ، فَلَأَعلَمَنَّ ما لَبِستَ إلاّ مِن أحسَنِ زِىِّ قَومِكَ «وَ أَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ»،۱ فَالعَمَلُ بِالنِّعمَةِ أحَبُّ إلَىَّ مِنَ الحَديثِ بِها.۲
۰.تو را نرسد كه چنين كنى ! پيشواى مسلمانان، آن گاه كه ولايت امور آنان را در دست مىگيرد، جامه فقيرترينِ آنان را مىپوشد، مبادا كه فقرِ فقير بر او بجوشد و وى را بكشد. هر آينه من مىدانم كه تو تنها نيكوترين جامههاى قوم خود را بر تن مىكردى. [خداوند مىفرمايد:] «و به نعمت پروردگارت سخن بگشاى». پس استفاده عملى از نعمت، نزد من، دوستداشتنىتر از سخن گفتن از آن است.
