و گونه‏اى لباس شهرت به شمار مى‏آمده است. امروز نيز مى‏توان با توجّه به اين اصول، از سيره پيامبر اكرم الگو گرفت و از همه رنگ‏ها بهره برد، به شرط آن كه مقتضيات زمانى و مكانى و نيز شرايط محيطى، اجتماعى و حتّى سياسى را در نظر داشت. اين، نكته‏اى است كه اهل بيت گرامى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در تطبيق سيره ايشان، بِدان توجّه كامل داشته و در طول بيش از دو قرن رفتار فردى و اجتماعى خود، آن را به نيكويى نمايان ساخته‏اند.

گفتنى است كه شمارى از احاديث، از پوشيدن برخى جامه‏هاى سياه‏رنگ مانند كلاه در نماز^۱ يا به طور مطلق و در هر جا منع كرده‏اند ؛^۲ امّا چند روايت، عبا و عمامه و كفش را استثنا كرده‏اند.^۳ از اين رو تنها در باره استفاده پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از ازار مشكى‏رنگ، به حلّ تعارض نياز داريم و چون هيچ يك از اين دو دسته احاديث، صحيح السند نيستند، استفاده پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از ازار سياه، مورد ترديد قرار مى‏گيرد ؛ امّا مسلّم است كه پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله عبا، عمامه و كفش مشكى مى‏پوشيده‏اند.

جمع‏بندى

بر پايه گزارش‏هاى موجود، پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از جامه‏هايى با رنگ‏هاى متفاوت امّا متعارف استفاده مى‏نموده‏اند. ايشان برخى رنگ‏ها مانند سبز و سفيد را بيشتر مى‏پسنديدند و برخى رنگ‏ها مانند زعفرانى و سياه را در همه جا مورد استفاده قرار نمى‏دادند. پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله مانند هر انسان ديگرى در انتخاب لباس و رنگ آن، به محيط پيرامونى و شرايط اقليمى و جوّى نيز توجّه مى‏كردند. به طور كلّى، رفتار پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در اين زمينه نيز تابع همان اصول كلّى و حاكم بر سيره ايشان است ؛ اصولى مانند: هنجارگرايى، نيكويى و زيبايى به همراه ساده‏زيستى ـ كه در مدخل كتاب بدانها اشاره شده است ـ. نهى و نكوهش پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله در باره برخى رنگ‏ها مانند سرخ تند و سير نيز تابع همين اصول بوده ؛ چرا كه اين رنگ‏ها مايه انگشت‏نما شدن مى‏گرديده