پوشيدن جامه رنگ شده با «عُصفُر» بيان مى‏كند.^۱ عصفر، همان زعفران كوهى^۲ است كه گويى رنگ آن، تندتر از زعفران و به سرخى نزديك‏تر است.

از اين رو، اگر حديث مربوط به عصفر را به اين چند روايت مربوط به زعفران ملحق كنيم، دسته‏اى را تشكيل مى‏دهند كه با احاديث پيشين ـ كه به صراحت بر استفاده از جامه‏هاى زعفرانى‏رنگ تأكيد دارند و شيعه و اهل سنّت، آنها را نقل كرده‏اند ـ، معارض مى‏شوند. در نتيجه نياز به جمع دلالى ميان اين دو دسته داريم.

با در نظر گرفتن مجموع احاديث، جمع‏بندى‏هاى زير، قابل ارائه است:

محتمل است ميان رنگ سرخ تند كه موجب انگشت‏نما شدن مى‏شود و رنگ زعفرانى مليح و كم‏رنگى كه چنين نيست، تفاوت باشد. اين احتمال مى‏تواند به روايت امام صادق عليه‏السلام از امام على عليه‏السلام در الكافى مستند شود.^۳

محتمل است كه ميان استفاده از آن در عروسى و مهمانى و چند روز پس از زفاف و غير آن، فرق باشد.^۴

محتمل است كه بر پايه حديث امام باقر عليه‏السلام،^۵ استفاده از جامه زعفرانى‏رنگ،

سرخ‏رنگ را در عيدها و جمعه‏ها گزارش كرده‏اند^۱ كه مى‏تواند علّت ديگرى براى فراوانى نسبى اين گزارش‏ها باشد.

گفتنى است همان گونه كه در رنگ زرد احتمال داديم، اين جا نيز مى‏گوييم كه مقصود از رنگ سرخ مى‏تواند حالتى از رنگ زعفرانى تند باشد. در اين صورت، رنگ مستقلّى نيست و حكم آن، همان است كه در پى مى‏آيد.

۵. زعفرانى

احاديث فراوانى بر استفاده پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از «زعفران» براى رنگ‏آميزى پوشش‏هاى خود، دلالت دارند.^۲ زعفران پس از حل شدن در آب، ابتدا رنگ زرد زيبايى پديد مى‏آورد ؛ ولى پس از مدّتى، رنگى ميان زرد و سرخ كم‏رنگ، شبيه نارنجى به پارچه مى‏دهد كه بسيار مليح و زيبا مى‏نمايد. پارچه‏هاى رنگ شده با زعفران، مخلوطى از زرد و نارنجى و سرخ را به جلوه مى‏آورند.

گفتنى است كه احاديث متعدّدى نيز به استفاده پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از جامه‏هاى رنگ شده با ورس، اشاره كرده‏اند.^۳ برخى احاديث، رنگ زعفرانى را محبوب‏ترين رنگ نزد پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله خوانده^۴ و يك حديث، رنگ‏آميزى با آن را حتّى شامل عمامه ايشان نيز دانسته است.^۵

در مقابل، چند روايت از اهل سنّت، نهى پيامبر اكرم صلى‏الله‏عليه‏و‏آله از پوشيدن لباس رنگ شده با زعفران را گزارش كرده‏اند.^۶ يك روايت نيز خوددارى پيامبر صلى‏الله‏عليه‏و‏آله را از