دانستهاند.۱ اين معنا بر پايه حديثى كه كاربرد لباس پشمى (جبّه پشمين رومى و يا شامى) را در جنگ بدر گزارش كرده، قابل تأييد است.۲ نهى امام صادق عليهالسلام از پوشيدن لباس پشمى در حالت عادى نيز مؤيّدى ديگر است ؛۳ زيرا امامان، اوامر و نواهى خود را در چارچوب سنّت نبوى بيان مىنمودهاند.
افزون بر اين، گرماى عربستان و نياز به استفاده از لباسهاى پنبهاى و نخى نيز مىتواند مؤيّد بيرونى بر استفاده پيامبر صلىاللهعليهوآله از پنبه به عنوان لباس اصلى و پشم به گاه نياز باشد. براى استوار نمودن اين قرينه، يادآورى مىكنيم كه پشم در روزگار گذشته بيشتر به صورت پوستين و نمد استفاده مىشده و لباسى ضخيم و گرم به شمار مىرفته است.
جالب توجّه، اين كه يك حديث نيز نشان دهنده كنار نهادن لباس پشمى از سوى پيامبر صلىاللهعليهوآله است كه با توجّه به صدر آن، بسى محتمل است ناظر به نفى استفاده هميشگى از آن و مؤيّد برداشت ما باشد. در اين حديث عايشه مىگويد:
۰.صَنَعتُ لِرَسولِ اللّهِ صلىاللهعليهوآله بُردَةً سَوداءَ فَلَبِسَها، فَلَمّا عَرِقَ فيها وَجَدَ ريحَ الصّوفِ فَقَذَفَها.۴
۰.روپوشى مشكى براى پيامبر خدا صلىاللهعليهوآله درست كردم و آن را پوشيد؛ ولى هنگامى كه در آن عرق كرد، بوى پشم را در آن احساس نمود و آن را كنار نهاد.
گفتنى است استفاده موردى و به گاه نياز از لباس پشمى، مىتواند يكى از شيوههاى جمع ميان احاديث متعارض در باره استفاده از لباس پشمى باشد.