۱۴۷۱.امام صادق عليه السلام : نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله ، بادرنجبويه ـ يعنى بادروج ـ^۱ دوست‏داشتنى‏ترين سبزى بود .

۱۴۷۲.المحاسنـ به نقل از شعيرى ـ : دوست‏داشتنى‏ترين سبزى نزد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ، بادروج بود .

۱۴۷۳.امام على عليه السلام : پيامبر صلى اللّه عليه و آله به بادروج نگريست و فرمود : «اين ، بادرنجبويه است . گويا كه رويشگاه آن را در بهشت مى‏نگرم» .

۱۴۷۴.امام على عليه السلام : نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله از بادرنجبويه ـ كه همان بادروج است ـ ، سخن به ميان آوردند . فرمود : «سبزىِ من و سبزىِ پيامبرانِ پيش از من است . من آن را دوست دارم و مى‏خورم» .

۱۴۷۵.دعائم الإسلام : پيامبر صلى اللّه عليه و آله خُرفه^۲ دوست داشت و براى بركت داشتن آن ، دعا مى‏كرد .

۱۴۷۶.امام صادق عليه السلام : سبزى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ، كاسنى بود .

۱۴۷۷.المناقب ، ابن شهرآشوب : پيامبر صلى اللّه عليه و آله از ميان سبزى‏ها ، كاسنى و بادروج و خُرفه را دوست داشت .

۱۴۷۸.امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بر زمين داغى پا نهاد و آن زمين ، پايش را سوزاند . پس ، پاى خويش را بر خُرفه نهاد و در نتيجه ، سوزش حاصل از زمين سوخته ، فرو نشست . پس ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله براى آن دعا كرد ، آن را دوست مى‏داشت و مى‏فرمود : «چه گياه پُربركتى است !» .

۱۴۷۱.الإمام الصادق عليه السلام : كانَ . . . أحَبَّ البُقولِ إلَيهِ صلى اللّه عليه و آله الحَوكُ ؛ يَعني الباذَروجَ^۱ .^۲

۱۴۷۲.المحاسن عن الشعيريّ : كانَ أحَبَّ البُقولِ إلى رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله الباذَروجُ .^۳

۱۴۷۳.الإمام عليّ عليه السلام : نَظَرَ رَسولُ اللّهِ إلَى الباذَروجِ ، فَقالَ : هذَا الحَوكُ ، كَأَنّي أنظُرُ إلى مَنبِتِهِ فِي الجَنَّةِ .^۴

۱۴۷۴.عنه عليه السلام : ذُكِرَ لِرَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله الحَوكُ وهُوَ الباذَروجُ ، فَقالَ : بَقلَتي وبَقلَةُ الأَنبِياءِ قَبلي ، وإنّي لاَُحِبُّها وآكُلُها .^۵

۱۴۷۵.دعائم الإسلام : كانَ صلى اللّه عليه و آله يُحِبُّ الرِّجلَةَ^۶ ، ويُبارِكُ فيها .^۷

۱۴۷۶.الإمام الصادق عليه السلام : بَقلَةُ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله الهِندَباءُ^۸ .^۹

۱۴۷۷.المناقب لابن شهرآشوب : كانَ صلى اللّه عليه و آله يُحِبُّ . . . مِنَ البُقولِ الهِندَباءَ وَالباذَروجَ وَالبَقلَةَ اللَّيِّنَةَ .^۱۰

۱۴۷۸.الإمام الصادق عليه السلام : وَطِئَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله الرَّمضاءَ^۱۱ فَأَحرَقَتهُ ، فَوَطِئَ عَلَى الرِّجلَةِ ؛ وهِيَ البَقلَةُ الحَمقاءُ ، فَسَكَنَ عَنهُ حَرُّ الرَّمضاءِ ، فَدَعا لَها وكانَ يُحِبُّها صلى اللّه عليه و آله ويَقولُ : مِن بَقلَةٍ ما أبرَكَها .^۱۲