رشتههايى متناسب با آنها مانند اتومبيلرانى ، موجّه مىنمايد .
گفتنى است كه اگر بازى و مسابقهاى ، جنبه ورزش و تقويت قواى جسمانى داشته باشد و يا تفريح به شمار آيد و به تلطيف فضاى اجتماعى و آسودگى روانى كمك كند ، از اين نظر در خور توصيه است ، چنان كه به نظر مىرسد حديثِ ياد شده در عنوان گوناگون۱ نيز به اين گونه بازىها و سرگرمىها ناظر باشد .
نكته ديگر ، جايزه نهادن و شرطبندى براى مسابقه است . جايزه اگر از سوى كسى بيرون از مسابقه ، به فرد برنده عطا شود ، هيچ اشكالى ندارد ، همان گونه كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به اسبسوار برنده ، جايزه داد و احاديث شيعه و اهل سنّت بر آن ، اتّفاق نظر دارند .۲مشكل از جايى آغاز مىشود كه مسابقه دهندگان در تهيّه جايزه سهيم باشند و همه يا بخشى از هزينه جايزه را پرداخت كنند . در اين صورت، برخى فقيهان ، آن را گونهاى قمار مىدانند و جز در باره سواركارى با اسب و شتر و تيراندازى ـ كه حديثِ صريح در باره آنها داريم ـ ، اجازه برگزارى آن را ندادهاند . برخى فقيهان نيز آن را قابل تعدّى به هر نوع مسابقه كمك دهنده به آمادگى جنگى و يا حتّى هر مسابقه مفيد براى فرد و اجتماع دانستهاند . گفتنى است كه در ديدگاه فقيهان ، چگونگى قرار دادن جايزه نيز مهم و اثرگذار است .۳
