۱۹۸۱.امام حسين عليه السلام : از پدرم در باره رفتار پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در بيرون از خانه پرسيدم . فرمود : «پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله همواره زبانش را از گفتار بيهوده در كام مى‏كشيد» .

۱۹۸۲.امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ : هيچ كس با ايشان بگومگو نكرد ، مگر آن كه ايشان خاموشى گزيد .

۱۹۸۳.المصنّف ، عبد الرزّاقـ به نقل از ابن جريج ـ : براى من حديث نقل شده كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون در پى جنازه مى‏رفت ، پيوسته و مداوم سكوت مى‏كرد و بيشتر با خود ، سخن مى‏گفت [ و مى‏انديشيد] .

۱۹۸۱.الإمام الحسين عليه السلام : سَأَلتُهُ [أبي عليه السلام] عَن مَخرَجِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله كَيفَ كانَ يَصنَعُ فيهِ ؟ فَقالَ : كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله يَخزِنُ لِسانَهُ إلاّ عَمّا يَعنيهِ .^۱

۱۹۸۲.الإمام عليّ عليه السلامـ في صِفَةِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ـ : ما نازَعَهُ أحَدٌ الحَديثَ حَتّى يَكونَ هُوَ الَّذي يَسكُتُ .^۲

۱۹۸۳.المصنّف لعبد الرزّاق عن ابن جريج : حُدِّثتُ أنَّ النَّبِيَّ صلى اللّه عليه و آله كانَ إذا تَبِعَ الجَنازَةَ أكثَرَ السُّكاتَ^۳ ، أكثَرَ حديثَ نَفسِهِ .^۴