۱۹۷۵.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : پروردگارم به من فرمود كه [ گفتارم ، ذكر خدا باشد و] سكوتم ، انديشيدن .
۱۹۷۶.امام على عليه السلام ـ در توصيف پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ : سكوتش شيواترين زبان [ و بيان] بود .
۱۹۷۷.اُسد الغابةـ به نقل از سهيل بن سعد ساعدى ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون به چيزى رضايت مىداد ، سكوت مىكرد .
۱۹۷۸.امام حسن عليه السلام : از دايىام هند بن ابى هاله ـ كه توصيفگر پيامبر صلى اللّه عليه و آله بود ـ در باره شمايل پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پرسيدم و گفتم : سخن گفتن پيامبر صلى اللّه عليه و آله را برايم توصيف كن . گفت : ... سكوتش طولانى بود و بدون حاجت ، سخن نمىگفت .
۱۹۷۹.المعجم الكبيرـ به نقل از ابو مالك اشجعى ، از پدرش ـ : ما جوان بوديم و نزد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله مىنشستيم . مردى را نديدم كه سكوتش از پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله طولانىتر باشد .
۱۹۸۰.السنن الكبرىـ به نقل از سمّاك ـ : به جابر بن سمره گفتم : پيامبر صلى اللّه عليه و آله را ديدهاى ؟ گفت : آرى ، سكوتش طولانى بود و يارانش نزد او شعر مىخواندند و چيزهايى از روزگار جاهليت تعريف مىكردند و مىخنديدند و چون آنها مىخنديدند ، پيامبر صلى اللّه عليه و آله هم با آنها لبخند مىزد .
