۱۹۶۷.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : بار خدايا ! براى من در دلم نورى قرار ده و در گوشم نورى و در ديدهام نورى و در زبانم نورى ... و نور مرا بزرگ گردان .
۱۹۶۸.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله : خدايا! دلم را استوار و حق را بر زبانم بگردان .
۱۹۶۹.پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ در دعاى رؤيت هلال ماه رجب ـ : خدايا! رجب و شعبان را براى ما بابركت كن و ما را به رمضان برسان و بر روزه و شبزندهدارى و حفظ زبان، يارىمان ده .
ط ـ پرهيز از بيهودهگويى
۱۹۷۰.امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله همواره زبانش را از گفتار بيهوده در كام مىكشيد و با مردم ، اُلفت مىگرفت و آنها را نمىرماند .
۱۹۷۱.امام حسين عليه السلام : [ به پدرم] گفتم : رفتار پيامبر صلى اللّه عليه و آله با همنشينانش چگونه بود ؟ فرمود : « ... سخنى نمىگفت ، مگر در آنچه به پاداشش اميد داشت . هر گاه سخن مىگفت ، همنشينانش خاموشى مىگزيدند ، تا آن جا كه گويى پرنده بر سر ايشان نشسته است و هر گاه پيامبر صلى اللّه عليه و آله سكوت مىكرد ، آنها سخن مىگفتند» .
