۱۵ / ۴
بلند كردن گهگاه صدا به تهليل و تكبير و دعا و خطبه
۱۹۴۳.الأمالى ، طوسى ـ به نقل از ابو بَرده اَسلَمى ، از پدرش ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه نماز صبح مىگزارد ، با صدايى بلند ، چنان كه يارانش بشنوند ، سه بار مىگفت : «بار خدايا ! دين مرا برايم به سامان آور ؛ همان را كه مايه پناه من ساختهاى» .
۱۹۴۴.صحيح ابن خزيمةـ به نقل از عبد اللّه بن عمر ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله در دو عيد [ فطر و قربان ]بيرون مىرفت و صدايش را به ذكر «لا إله إلاّ اللّه» و «اللّه أكبر» بلند مىكرد .
۱۹۴۵.جامع الأحاديثـ به نقل از جابر ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله براى مردم خطبه خواند و پس از حمد و ثناى الهى فرمود : «امّا بعد ، راستترين سخن ، كتاب خدا ، و برترين شيوه ، شيوه محمّد است . بدترينِ امور ، نوپديدهاى [ بدعتآميز] آنهاست و هر بدعتى ، گمراهى است» .
سپس صدايش را بلند كرد و از ياد قيامت ، گونههايش سرخ شد و خشمش شدّت گرفت ، گويى كه از سپاهى هشدار مىدهد و آن گاه فرمود : «من و قيامت ، مانند اين دو [ انگشتِ كنار هم] برانگيخته شدهايم [ و قيامت ، بسى نزديك است]» . سپس فرمود : «قيامت ، صبح يا شام بر شما وارد مىشود . هر كس مالى را بر جاى نهد ، از آنِ وارثانش است و هر كس بدهى يا نانخورى بر جاى بگذارد ، كارش با من يا به عهده من است» .
