۱۷۷۵.المناقب ، ابن شهرآشوبـ به نقل از امير مؤمنان عليه السلام ، ابن عبّاس ، ابو هريره ، جابر بن سمره و هند بن ابى هاله ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چون راضى و خوشحال مىشد ، صورتش مانند آينه [ درخشان] مىگشت .
۱۷۷۶.امام حسن عليه السلام : از دايىام هند بن ابى هاله ـ كه توصيفگر پيامبر صلى اللّه عليه و آله بود ـ در باره سيما و سيرت پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پرسيدم . به هند گفتم : گفتار وى را برايم توصيف كن . هند گفت : پيامبر صلى اللّه عليه و آله اندوههايى پياپى داشت ... و هنگام خوشحالى ، چشمش را فرو مىانداخت .
۱۷۷۷.امام على عليه السلام : هنگامى كه جعفر بن ابى طالب از حبشه آمد ، پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله دوازده قدم به استقبالش رفت و او را در آغوش كشيد و پيشانىاش را بوسيد و گريست و فرمود : «نمىدانم از كدام يك ، شادمانتر باشم : از آمدن تو ـ اى جعفر ـ ، يا از اين كه خداوند ، خيبر را به دست برادرت فتح كرد !» . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از ديدن او ، اشك شوق و شادى ريخت .
۱۲ / ۴
بيش از همه لبخند زدن
۱۷۷۸.المناقب ، ابن شهرآشوب : پيامبر صلى اللّه عليه و آله ... بيش از همه لبخند بر لب داشت تا آن گاه كه قرآن بر او نازل نمىشد و موعظهاى در ميان نبود .
