۱۷۳۵.صحيح البخارىـ به نقل از ابو ذر ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون از خواب بيدار مىشد ، مىگفت : «ستايش ، ويژه خدايى است كه پس از آن كه ما را ميراند ، زندهمان كرد و برانگيخته شدن پس از مرگ ، به سوى اوست» .
۱۷۳۶.سنن أبى داوودـ به نقل از عايشه ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه شبهنگام بيدار مىشد ، مىگفت : «معبودى جز تو نيست . تو را تسبيح مىگويم . خدايا ! از گناهم آمرزش مىجويم و رحمتت را از تو مىطلبم . خدايا ! بر دانشم بيفزاى و دلم را پس از هدايتت ، منحرف مفرما و از نزد خودت بر من رحمتى ببخشاى ، كه تو بسيار بخشنده هستى» .
۱۷۳۷.مكارم الأخلاق : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله چون از خوابش بيدار مىشد ، مىگفت : «منزّه است خدايى كه مردگان را زنده مىكند و او بر هر كارى تواناست» .
۱۷۳۸.امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه از خواب بيدار مىشد ، مىگفت : «ستايش ، خدايى را كه مرا از اين خوابم بيدار ساخت ، در حالى كه اگر مىخواست ، آن را تا روز رستاخيز قرار مىداد . ستايش ، خدايى را كه شب و روز را از پى يكديگر قرار داد ، براى هر آن كس كه بخواهد پند گيرد يا بخواهد سپاسگزارى كند . ستايش ، خدايى را كه شب را پوشش ، خواب را مايه آرامش و روز را هنگام تكاپو قرار داد . «معبودى جز تو نيست . تو پاكى [ و] من از ستمكاران بودم» . سپاس ، خدايى را كه درياها چيزى را از [ چشم] او نمىپوشانند [و از اعماق درياها خبر دارد] و پردهها چيزى را از او پنهان نمىدارند و آنچه در سينههاست ، بر او پوشيده نيست» .
