۱۷۲۴.امام على عليه السلام : پيامبر صلى اللّه عليه و آله هنگام خوابيدن مىگفت : «خدايا! به وجه كريمانهات و كلمههاى كاملت پناه مىبرم از گزند هر چه مهارش به دست توست . خدايا! تو برطرف كننده غرامت و گناهى . خدايا! لشكر تو شكست نمىخورد و وعده تو خلاف نمىشود و توانگر بىنياز ، از تو بىنياز نيست [ و به طاعت از تو و رحمتت نيازمند است] . تو پاك و ستودهاى» .
۱۷۲۵.امام على عليه السلام : شبى نزد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله خوابيدم . چون از نمازش فارغ شد و در بسترش جاى گرفت ، مىشنيدم كه مىگفت : «خدايا! من از كيفرت به عافيتت ، و از ناخشنودىات به خشنودىات ، و از خودت به خودت پناه مىبرم . خدايا! من توان ستايش تو را ندارم ، هرچند كه بكوشم ؛ امّا تو همان گونهاى كه خود را ستودهاى» .
۱۷۲۶.المصنّف ، ابن ابى شيبهـ به نقل از براء ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون به بسترش مىرفت ، مىگفت : «خدايا ! خود را تسليم تو كردم و به سوى تو رو آوردم و كارم را به تو سپردم و با بيم از تو و اميد به تو ، بر تو تكيه كردم ، كه از [ كيفر] تو پناه و نجاتى جز خود تو نيست . به كتابى كه فرو فرستادى و به پيامبرى كه فرستادى ـ يا فرستادهاى كه روانه كردى ـ ايمان آوردم» .
