۱۶۸۳.المناقب ، ابن شهرآشوب : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ... بندهاش يا كسى ديگر را بر ترك خود مىنشاند و بر هر چه برايش امكان داشت ، سوار مىشد : اسب يا استر يا درازگوش . بر درازگوش بىپالان كه تنها لجام داشت نيز سوار مىشد .
۱۶۸۴.صحيح البخارىـ به نقل از عروه ، در باره اُسامة بن زيد ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بر درازگوشى سوار شد كه بالاپوشى ساخته منطقه فدك روى آن انداخته بودند و اسامه را بر ترك خود نشاند .
۱۶۸۵.صحيح البخارىـ به نقل از معاذ ـ : من بر ترك پيامبر صلى اللّه عليه و آله بر درازگوشى به نام عُفَير سوار بودم .
۱۶۸۶.مسند ابن حنبلـ به نقل از ابو ذر ـ : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله سوار درازگوشى شد و مرا بر تركش نشاند .
۱۰ / ۶
ذكر گفتن پيامبر صلى اللّه عليه و آله هنگام سواركارى
۱۶۸۷.الأمالى ، طوسى ـ به نقل از على بن ربيعه اسدى ـ : على بن ابى طالب عليه السلام سوار بر مركب شد و چون پاى خود را در ركاب نهاد ، فرمود : «به نام خدا» و چون بر مركب نشست ، فرمود : «ستايش ، خدايى را كه ما را گرامى داشت و در خشكى و دريا نقلمان كرد و از روزىهاى پاكيزه و حلال ، روزىمان داد و ما را بر بسيارى از آنچه آفريده است ، بسى برترى بخشيد . «پاك و منزّه است كسى كه اين [ مركب] را براى ما رام كرد ، و گرنه ما را ياراى [ رام ساختن ]آن نبود»» . سپس سه بار ، خداوند را تسبيح و سه بار ، حمد و سه بار ، تكبير گفت و آن گاه فرمود : «پروردگارا ! مرا بيامرز ، كه گناهان را كسى جز تو نمىآمرزد» . سپس فرمود : «من پشت سر پيامبر صلى اللّه عليه و آله سوار بودم كه ايشان چنين كرد» .
