۱۶۳۹.امام على عليه السلام : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون با مردم راه مى‏رفت ، نورش آنها را فرا مى‏گرفت و چون راه مى‏رفت ، گويى از صخره جدا مى‏شود يا از سرازيرى پايين مى‏رود . قوزك پاهاى پيامبر صلى اللّه عليه و آله ، گرد بود و كف پاهايش باريك و ميانه قوس‏دار آنها نازك [ و كم‏گوشت ]بود .

۱۶۴۰.امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هنگامى كه راه مى‏رفت ، [ پايش] از زمين كنده مى‏شد ،^۱ گويى كه در سرازيرى مى‏رود ... . كسى را مانند او نديده‏ام ، نه پيش از او و نه پس از او .

۱۶۴۱.امام حسن عليه السلام : از دايى‏ام هند بن ابى هاله ـ كه توصيفگر پيامبر صلى اللّه عليه و آله بود ـ ، در باره شمايل پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پرسيدم . گفت : پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ... وقتى به حركت در مى‏آمد ، با قدرت ، گام بر مى‏داشت . در حال حركت ، كمى متمايل به جلو و با فروتنى و به سرعت راه مى‏رفت ، گويى كه در سرازيرى مى‏رود .

۱۶۴۲.الآحاد و المثانىـ به نقل از ابو عنبه ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله چون راه مى‏رفت ، پايش را بلند مى‏كرد [ و با قدرت راه مى‏رفت و آن را روى زمين نمى‏كشيد] .

۱۶۳۹.عنه عليه السلام : كانَ صلى اللّه عليه و آله إذا مَشى مَعَ النّاسِ غَمَرَهُم نورُهُ ، وكانَ إذا مَشى كَأَنَّهُ يَتَقَلَّعُ مِن صَخرٍ ، أو يَنحَدِرُ مِن صَبَبٍ ، كانَ مُدَوَّرَ الكَعبَينِ ، لَطيفَ القَدَمَينِ ، دَقيقَ الخُصرِ .^۱

۱۶۴۰.عنه عليه السلام :ـ في وَصفِ مَشيِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ـ : إذا مَشى تَقَلَّعَ^۲ كَأَنَّهُ يَمشي في صَبَبٍ . . . ، لَم أرَ قَبلَهُ ولا بَعدَهُ مِثلَهُ .^۳

۱۶۴۱.الإمام الحسن عليه السلام : سَأَلتُ خالي هِندَ بنَ أبي هالَةَ عَن حِليَةِ رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله ، وكانَ وَصّافا لِلنَّبِيِّ صلى اللّه عليه و آله ، فَقالَ : . . . إذا زالَ زالَ تَقَلُّعا ، يَخطو تَكَفِّيا ، ويَمشي هَونا ، ذَريعَ المِشيَةِ^۴ ، إذا مَشى كَأَنَّما يَنحَطُّ مِن صَبَبٍ .^۵

۱۶۴۲.الآحاد والمثاني عن أبي عنبة : إنَّ النَّبِيَّ صلى اللّه عليه و آله كانَ إذا مَشى أقلَعَ .^۶