فصل نهم: سيره پيامبر صلّی الله علیه و آله در راه رفتن
۹ / ۱
فروتنى
قرآن
«بندگان [ خداى] رحمان ، كسانى هستند كه با فروتنى ، روى زمين راه مىروند و چون كه جاهلان آنها را مخاطب سازند [و سخنان نابخردانه گويند] ، به سلامت ، پاسخ مىدهند» .
«و در روى زمين با كبر [و سرمستى] راه مرو؛ زيرا تو [هر چند قوى باشى] هرگز نمىتوانى [با گامهايت] زمين را بشكافى و هرگز نمىتوانى در بلندى به كوهها برسى» .
«و روى خود را به نخوت ، از مردم بر مگردان و در روى زمين با ناز و تكبّر راه مرو، كه خداوند ، هيچ متكبّر خودپسند و فخرفروشى را دوست ندارد» .
حديث
۱۶۲۹.سنن ابن ماجةـ به نقل از ابو اُمامه ـ : پيامبر صلى اللّه عليه و آله در روزى بسيار گرم ، رهسپار قبرستان بقيع شد و مردم نيز پشت سر ايشان راه مىرفتند . هنگامى كه ايشان صداى كفشها را [ از پشت سرش] شنيد ، در خود، احساس سنگينى كرد . از اين رو نشست و آنان را پيش انداخت تا تكبّرى از اين ناحيه بر جانش ننشيند .
