۲۲۵۲.سنن أبى داوود ـ به نقل از ثوبان ، غلام آزاد شده پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله ـ :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله هر گاه مى‏خواست به سفر برود ، فاطمه عليها السلام آخرين عضو خانواده‏اش بود كه پيامبر [ براى خداحافظى] به ديدارش مى‏رفت ، و چون باز مى‏گشت ، بر اوّلين كسى كه وارد مى‏شد ، فاطمه بود . روزى در بازگشت از يكى از غزواتش ، ديد كه فاطمه عليها السلام بر درِ خانه‏اش ، پَلاسى يا پرده‏اى آويخته و در دستان حسن و حسين ، دستبند نقره كرده است . وارد خانه نشد . فاطمه حدس زد كه پيامبر صلى اللّه عليه و آله با ديدن اين چيزها به خانه او نرفته است . از اين رو ، پرده را بر كَند و دستبندها را از دست‏هاى آن دو كودك در آورد و آنها را در برابرشان شكست .
حسن و حسين ، گريه‏كنان نزد پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله رفتند . پيامبر صلى اللّه عليه و آله دستبندها را از آنها گرفت و فرمود : «اى ثوبان ! اينها را براى خاندان فلانى [در مدينه] ببَر . اينان ، اهل بيت من اند و من خوش ندارم كه در زندگى دنيايشان ، از لذّت‏ها بهره‏مند شوند . اى ثوبان ! براى فاطمه ، يك گردنبند عَصَب^۱و دو دستبند عاج ، خريدارى كن» .

۲۲۵۲.سنن أبي داود عن ثوبان مولى رسول اللّه‏ صلى اللّه عليه و آله :كانَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله إذا سافَرَ كانَ آخِرُ عَهدِهِ بِإِنسانٍ مِن أهلِهِ فاطِمَةَ عليها السلام ، وأَوَّلُ مَن يَدخُلُ عَلَيها إذا قَدِمَ فاطِمَةَ عليها السلام ، فَقَدِمَ مِن غَزاةٍ لَهُ وقَد عَلَّقَت مِسحا أو سِترا عَلى بابِها ، وحَلَّتِ الحَسَنَ وَالحُسَينَ عليهما السلام قُلبَينِ^۱مِن فِضَّةٍ ، فَقَدِمَ فَلَم يَدخُل ، فَظَنَّت أنَّ ما مَنَعَهُ أن يَدخُلَ ما رَأى ، فَهَتَكَتِ السِّترَ وفَكَكَتِ القُلبَينِ عَنِ الصَّبِيَّينِ وقَطَعَتهُ بَينَهُما ، فَانطَلَقا إلى رَسولِ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله وهُما يَبكِيانِ ، فَأَخَذَهُ مِنهُما وقالَ : يا ثَوبانُ ، اِذهَب بِهذا إلى آلِ فُلانٍ ـ أهلِ بَيتٍ بِالمَدينَةِ ـ إنَّ هؤُلاءِ أهلُ بَيتي ، أكرَهُ أن يَأكُلوا طَيِّباتِهِم في حَياتِهِمُ الدُّنيا . يا ثَوبانُ ، اِشتَرِ لِفاطِمَةِ قِلادَةً مِن عَصَبٍ^۲وسِوارَينِ مِن عاجٍ .^۳