۲ / ۱۲

سفارش او درباره پرهيز از تجمل

۲۲۵۰.امام زين العابدين علیه السلام :اسماء بنت عُمَيس ، برايم نقل كرد و گفت : نزد فاطمه عليها السلام بودم كه پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله وارد شد . در گردن فاطمه ، گردنبندى زرّين بود كه على بن ابى طالب علیه السلام آن را از سهم غنيمتش ، برايش خريده بود . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به او فرمود : «اى فاطمه ! مردم نمى‏گويند كه فاطمه ، دختر محمّد ، شاهانه مى‏پوشد ! ؟» .
فاطمه عليها السلام گردنبند را در آورد و فروخت و با پول آن ، بنده‏اى خريد و او را آزاد كرد . پس پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله از اين كار او خوش‏حال شد .

۲۲۵۱.امام على علیه السلام :پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بر دخترش فاطمه وارد شد و چون در گردنش گردنبندى ديد ، از او روى گردانْد . پس فاطمه آن گردنبند را در آورد و كنار افكند . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله به او فرمود : «اى فاطمه ! تو از من هستى» . سپس گدايى آمد و فاطمه گردنبند را به او داد . پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «خشم خدا و خشم من ، سخت است بر كسى كه خون مرا بريزد و با آزردن خانواده‏ام ، مرا بيازارد» .

راجع : كتاب من لا يحضره الفقيه : ج ۱ ص ۳۲۰ ح ۹۴۷ و علل الشرائع : ص ۳۶۶ ح ۱ ؛ سنن أبي داود : ج ۳ ص ۱۵۰ ح ۲۹۸۸ و مسند ابن حنبل : ج ۱ ص ۳۲۲ ح ۱۳۱۲ .

۲ / ۱۲

وَصيته فيالتجنب عن التَّجَمُّلِ

۲۲۵۰.الإمام زين العابدين عليه السلام :حَدَّثَتني أسماءُ بِنتُ عُمَيسٍ قالَت : كُنتُ عِندَ فاطِمَةَ عليها السلام إذ دَخَلَ عَلَيها رَسولُ اللّهِ وفي عُنُقِها قِلادَةٌ مِن ذَهَبٍ كانَ اشتَراها لَها عَلِيُّ بنُ أبي طالِبٍ عليه السلام مِن فَيءٍ ، فَقالَ لَها رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله : يا فاطِمَةُ ، لا يَقولُ النّاسُ : إنَّ فاطِمَةَ بِنتَ مُحَمَّدٍ تَلبَسُ لُبسَ الجَبابِرَةِ !
فَقَطَعتَها وباعَتها وَاشتَرَت بِها رَقَبَةً فَأَعتَقَتها ، فَسُرَّ بِذلِكَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله .^۱

۲۲۵۱.الإمام عليّ عليه السلام :إنَّ رَسولَ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله دَخَلَ عَلَى ابنَتِهِ فاطِمَةَ عليها السلام ، وإذا في عُنُقِها قِلادَةٌ ، فَأَعرَضَ عَنها ، فَقَطَعَتها ورَمَت بِها ، فَقالَ لَها رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله : أنتِ مِنّي يا فاطِمَةُ . ثُمَّ جاءَ سائِلٌ فَناوَلَتهُ القِلادَةَ .
ثُمَّ قالَ رَسولُ اللّهِ صلى اللّه عليه و آله : اِشتَدَّ غَضَبُ اللّهِ وغَضَبي عَلى مَن أهرَقَ دَمي وآذاني في عِترَتي .^۲