ر . ك : ج ۱ ص ۲۹۷ (راستگويى پيامبر صلى اللّه عليه و آله / منفورترين اخلاق نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله دروغگويى بود) . و ص ۲۹۹ (روش پيامبر صلى اللّه عليه و آله در بازداشتن از دروغگويى) .
۴ / ۲
باز داشتن از غيبت كردن
۲۷۲۷.شعب الإيمان ـ به نقل از حسّان بن مخارق، از عايشه ـ :پيامبر صلى اللّه عليه و آله نشسته بود كه زنى كوتاهقد پيش آمد. با انگشت شستم به پيامبر صلى اللّه عليه و آله اشاره كردم. پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «غيبتش را كردى».
۲۷۲۸.الدرّ المنثور ـ به نقل از عكرمه ـ :زنى بر پيامبر صلى اللّه عليه و آله وارد شد و سپس بيرون رفت. عايشه گفت : اى پيامبر خدا! چه قدر زيبا و نيكو بود، اگر قدش كوتاه نبود !
پيامبر صلى اللّه عليه و آله به او فرمود : «اى عايشه ! غيبتش را كردى».
عايشه گفت : اى پيامبر خدا! من تنها چيزى را گفتم كه در او بود.
پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «اى عايشه ! چون چيزى مىگويى كه در او هست، غيبت مىشود و چون چيزى بگويى كه در او نيست، به او بهتان زدهاى».
۲۷۲۹.المعجم الكبير ـ به نقل از معاذ بن جبل ـ :نزد پيامبر صلى اللّه عليه و آله بودم كه حاضران از مردى سخن به ميان آوردند و گفتند : او آدم بسيار ناتوانى است.
پيامبر صلى اللّه عليه و آله فرمود : «غيبت برادرتان را كرديد».
گفتند : اى پيامبر خدا ! چيزى را كه در او هست، گفتيم.
فرمود : «اگر چيزى را مىگفتيد كه در او نيست، به او بهتان زده بوديد».
