سخنى در باره مهريّه قرار دادن پذيرفتن اسلام^۱

مرد كافر، پيش از اسلام آوردن، مُجاز به ازدواج با زن مسلمان نيست. بر اين اساس، ابو طلحه نيز تنها پس از اسلام آوردن مى‏توانسته با اُمّ سُلَيم ازدواج كند. نكته قابل توجّه، آن است كه پس از مسلمان شدن مرد كافر، شرط كردن مسلمان شدنش، بى‏معنا و تحصيل حاصل است. از اين رو اسلام آوردن ابو طلحه نمى‏تواند مهريّه ازدواج قرار گيرد. اين مسئله، گزارش مربوط به ابو طلحه را با مشكل رو به رو مى‏كند و ما را ناگزير به رد يا تأويل آن مى‏نمايد. فقيهان اهل سنّت نيز به اين گزارش، توجّهى ننموده و در باره آن بحث نكرده‏اند، با آن كه سند آن نزد رجال شناسان اهل سنّت مشكلى ندارد.

گفتنى است هيچ تأييدى از سوى پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله بر اين ماجرا نقل نشده و بسى محتمل است كه ايشان، تنها اصل ازدواج را درست دانسته و سپس مَهر المثل اُمّ سُلَيم را بر عهده ابو طلحه نهاده باشند ؛ حكمى كه هم‏اكنون نيز به هنگام عدم تعيين مَهر در ازدواج، جارى است.

تأويل ديگر، آن است كه راوى با توجّه به ظاهر امر، چنين پنداشته باشد ؛ امّا در واقع امر، اُمّ سُلَيم با قرار دادن اين شرط ، ابو طلحه را مسلمان نموده و سپس به هنگام ازدواج، مَهر بسيار اندكى گرفته است. سندى از شارحان حديث اهل سنّت، تأويل‏هاى ديگرى نيز ارائه داده كه چندان مناسب به نظر نمى‏رسند.^۲