بزرگ قريش، بوده است. نزد عرب جاهلى، اين دو نسب ، برابر نبودند و پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله براى از بين بردن همين نگاه نادرست، اين دو تن را به ازدواج يكديگر در آورد. از اين نظر مى‏توان ازدواج اين دو را به ازدواج تميمِ دارى با زنى از بنى هاشم^۱و يا زيد بن حارثه با زينب بنت جحش مانند كرد ؛ چرا كه زيد از يمن و پسرخوانده پيامبر صلى اللّه عليه و آله و منتسب به قريش ، ولى زينب زاده جحش، از قريش و دخترعمّه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله بوده است. ^۲

نتيجه سخن آن كه پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله با اقدامات ياد شده، در پى آن بودند كه ايمان و اخلاق را شرط اساسى ازدواج كنند و آن را به جاى ثروت و جاه و تبار بنشانند، همان نكته‏اى كه خطاب به زياد، پدر ذلفا، فرمود :
المُؤمِنُ كُفوٌ لِلمُؤمِنَةِ وَ المُسلِمُ كُفوٌ لِلمُسلِمَةِ .^۳
مرد باايمان ، همتاى زن باايمان و مرد مسلمان ، همتاى زن مسلمان است .

تبيين گزارش‏هاى مرتبط با ازدواج مقداد و زيد^۱

چند حديث اخير ، حاكى از برخى تلاش‏هاى پيامبر اكرم صلى اللّه عليه و آله براى آسان كردن ازدواج است . پيامبر صلى اللّه عليه و آله براى تثبيت همسانى مرد و زن باايمان، زنانى از خانواده‏هاى ثروتمند و داراى حسب و نسب را به ازدواج مردانى فقير و فرودست ، امّا ديندار و بااخلاق در آورده‏اند. يك نمونه، خواستگارى از ذَلفا دختر زياد بن لبيد، از بزرگان انصار، براى مردى بينوا از اصحاب صُفّه^۲به نام جُوَيبر است. نمونه ديگر، خواستگارى از ضباعه دختر زبير براى مقداد است. مقداد اگر چه فقير نبوده،^۳امّا از نظر نسب و تبار با ضباعه همگونى نداشته است. وى پسر عمرو از حضرم و پدرش، هم‏پيمان قبيله كنده در يمن و آنها هم‏پيمان بنى زهره بوده‏اند. فردى مكّى به نام اسود بن عبد يغوث زهرى، او را به پسرخواندگى مى‏گيرد و بدين گونه به بنى زهره ملحق مى‏شود.^۴اين، در حالى است كه ضباعه فرزند زبير و او فرزند عبد المطّلب،