۲۶۹۹.اُسد الغابة:حبيب بن مروان [به عنوان نماينده اعزامى]، خدمت پيامبر صلى اللّه عليه و آله رسيد. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله پرسيد : «نامت چيست ؟». گفت : بَغيض (دشمن). پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله فرمود : «تو حبيب (دوست) هستى» و بدين گونه، او را حبيب ناميد.
۲۷۰۰.رجال الطوسى :بشير بن معبد بن خصاصيّه سَدوسى، ساكن كوفه و نامش زحم [همخانواده با مُزاحم] بود. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله او را بشير (مژده دهنده) ناميد.
۲۷۰۱.المستدرك على الصحيحين :نام عبد الرحمان بن ابى بكر، عبد العزّى (بنده بت قريش) بود. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله او را عبد الرحمان ناميد.
۲۷۰۲.المصنّف، ابن ابى شيبه ـ به نقل از هشام، از پدرش ـ :مردى بود كه حُباب نام داشت. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله او را عبد اللّه ناميد و فرمود : «حباب، [نام] شيطان است» و نام مردى، مضطجع (لم داده) بود. او را منبعث (برخيزنده) ناميد.
۲۷۰۳.تهذيب الكمال ـ به نقل از ابن عمر ـ :كثير بن صلت، نامش قليل (اندك) بود. پيامبر صلى اللّه عليه و آله او را كثير (فراوان) ناميد، و مطيع بن اسود، نامش، عاص (نافرمان) بود. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله او را مطيع (فرمانبردار) ناميد، و اُمّ عاصم بن عمر، نامش عاصيه (نافرمان) بود. پيامبر خدا صلى اللّه عليه و آله او را جميله (زيبا) ناميد، و پيامبر صلى اللّه عليه و آله با نام، فال نيك مىزد.
